คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1119/2502

จำเลยเป็นราษฎร ใช้มีดแทงนายผลตายโดยมีเหตุให้จำเลยเข้าใจโดยสุจริตว่า นายผลเป็นผู้ร้ายปล้นทรัพย์นายเป จนผู้ใหญ่บ้านตีเกราะเรียกให้ราษฎรช่วยกันติดตามจับ แม้นายผลจะหนีต่อไปเพราะกลัวจะถูกจำเลยกับราษฎรทำร้าย จำเลยก็เข้าใจโดยสุจริตว่า จะต้องจับนายผลเพราะเป็นผู้ร้ายให้ได้ตามคำเรียกร้องของผู้ใหญ่บ้าน เมื่อนายผลต่อสู้ก็ต้องใช้กำลัง แต่การที่จำเลยแทงนายผลตาย นั้น เป็นการกระทำเกิดสมควรแก่เหตุ และเกินกว่าความจำเป็นที่จะต้องกระทำ ศาลย่อมลดโทษให้ต่ำลง ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 69 ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันตีและแทงนายผลตายโดยเจตนาฆ่า ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ ริบของกลาง

จำเลยทั้งสองปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเห็นว่า นายกัณหาจำเลยแทงนายผลจริง โดยนายผลถือกางเกงวิ่งหนีจากที่ขอถ่ายอุจจาระ แต่ฟังไม่ได้ว่านายสาได้แทงนายผลด้วย พิพากษาว่านายกัณหาจำเลยผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘ ให้จำคุก ๑๕ ปี ลดโทษเพราะมีคำรับชั้นสอบสวนให้ ๑ ใน ๓ คงจำคุก ๑๐ ปี ของกลางริบ ปล่อยนายสาจำเลย

นายกัณหาจำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า นายฤทธิ์กับพวกมีปืนขู่เอาเงินจากนายเป จำเลยตามจับนายฤทธิ์กับพวกตามความเข้าใจอันสุจริต นายผลถูกจับแล้วหนี เพราะกลัวจะถูกทำร้าย การที่จำเลยไล่ตามไปทำร้ายนายผล จึงไม่มีเหตุแก้ตัว พิพากษายืน

นายกัณหาจำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า พฤติการณ์เป็นที่เห็นได้ว่า นายกัณหาจำเลยใช้กำลังทำร้ายนายผลโดยมีเหตุให้จำเลยเข้าใจโดยสุจริตว่า นายผลเป็นผู้ร้ายปล้นทรัพย์นายเป จนผู้ใหญ่บ้านตีเกราะเรียกให้ราษฎรช่วยกันติดตามจับ แม้นายผลจะหนีต่อไปเพราะกลัวจะถูกจำเลยกับราษฎรทำร้าย นายกัณหาจำเลยก็เข้าใจโดยสุจริตว่าจะต้องจับนายผลเพราะเป็นผู้ร้ายให้ได้ ตามคำเรียกร้องของผู้ใหญ่บ้าน เมื่อนายผลต่อสู้ก็ต้องใช้กำลัง แต่จำเลยแทงนายผลตาย เป็นการกระทำเกินสมควรแก่เหตุ และเกินกว่าความจำเป็นที่จะต้องกระทำ เพื่อป้องกันตัว ควรลดโทษให้จำเลยต่ำกว่าศาลล่างทั้งสอง ได้กำหนดมา

ศาลฎีกาพิพากษาแก้ศาลอุทธรณ์ ให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๖๙ จำคุกนายกัณหาจำเลยไว้ห้าปี และคงให้ริบมีดของกลางตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์