คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 112/2477

พ.ร.บ.ภาษีชั้นในเป็นบทอธิบายถึงการครอบครองรักษาของเจ้าของเครื่องต้มกลั่นและน้ำสุราจะลงโทษผู้ที่มีน้ำสุราเจือปนตามมาตรา 5 นั้น ต้องนำสืบว่าจำเลยได้เจือปนหรือรู้ว่าเป็นของเจือปน วิธีพิจารณาอาชญา หน้าที่นำสืบเมื่อไม่มีกฎหมายบังคับว่ามีของเจือปนเป็นผิดเสมอไปแล้ว โจทก์มีหน้าที่ต้องสืบว่าจำเลยเจือปนหรือรู้ว่าเป็นของเจือปน แปลกฎหมาย กฎหมายย้อนหลัง การอ้างกฎหมายที่ออกภายหลังวันกระทำผิดนั้นศาลไม่วินิจฉัยถึง

จำเลยได้รับอนุญาตจำหน่ายสุราอย่างที่ ๒ เจ้าพนักงานจับน้ำสุราเจือปนได้จากจำเลย ศาลล่างตัดสินยกฟ้องโจทก์ว่าโจทก์สืบไม่สมว่าจำเลยเจือปนหรือรู้ว่าปนมาแต่ไหน

โจทก์ฎีกาว่า (๑) ศาลอุทธรณ์แปลมาตรา ๔๘พ.ร.บ.ภาษีชั้นในจุลศักราช ๑๒๔๘ ผิด (๒) ตามมาตรา ๕ ภาษีชั้นในเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๖๗ ไม่จำเป็นต้องได้ความว่าจำเลยเจือปนหรือรู้ว่าเจือปนมาแต่ไหน สุราเจือปนอยู่ที่จำเลย จำเลยต้องมีผิด

ศาลฎีกาเห็นว่ตามมาตรา ๔๘ เป็นบทอธิบายเพียงว่า เครื่องกลั่นและน้ำสุราซึ่งให้ถือว่าอยู่กับผู้ใด จะรักษาเองหรือให้ผู้อื่นรักษา ของนั้นก็ต้องถือว่าอยู่ในความรักษาของผู้นั้นซึ่งไม่ตรงกับคดีนี้ ส่วนข้อ ๒. นั้นศาลนี้เห็นว่า เมื่อไม่มีกฎหมายบังคับว่ามีของเจือปนเป็นผิดเสมอไปแล้ว โจทก์จะต้องนำสืบว่าจำเลยเจือปนหรือรู้ว่าของเจือปน พ.ร.บ. ภาษีชั้นในแก้ไขเพิ่มเติม ม.๙ ออกใช้ภายหลังไม่จำเป็นต้องวินิจฉัยถึง