คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1121-1129/2482

คำสั่งนายอำเภอที่ให้จำเลยผู้ค้างเงินรัชชูปการ + ปีทำงานโยธาของหลวงแทนเงินรัชชูปการที่ค้างมีกำหนด 30 วันนั้นเป็นคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมายจำเลยขัดขืนไม่ทำตามมีความผิดฐานขัดขืนคำสั่ง

จำเลยค้างเงินรัชชูปการ ปี พ.ศ.๒๔๘๐ และปี พ.ศ.๒๔๘๑ นายอำเภอสั่งให้จำเลยทำงานโยธามีกำหนด ๓๐ วัน จำเลยทำงานได้เกินกว่า ๑๕ วันแล้ว แต่ยังไม่ครบ ๓๐ วันแล้วจำเลยก็หยุดเสีย นายอำเภอสั่งให้จำเลยทำให้ครบกำหนด ๓๐ วัน จำเลยไม่ยอมทำตามคำสั่ง

ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยมีผิดตามพ.ร.บ. เงินรัชชูปการ ๒๔๖๘ มาตรา ๑๓(๒) และกฎหมายอาญามาตรา ๓๓๔(๒) ให้ปรับจำเลยคนละ ๔ บาท

ศาลอุทธรณ์เห็นว่านายอำเภอไม่มีอำนาจสั่งให้จำเลยทำงานโยธานแทนเงินรัชชูปการเกินกว่า ๑๕ วัน จึงพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามพ.ร.บ.รัชชูปการ ๒๔๖๘ มาตรา ๑๐ อนุมาตรา ๔ ที่แก้ไขฯโดย พ.ร.บ.รัชชูปการเพิ่มเติม ๒๔๗๓ ให้นายอำเภอมีอำนาจสั่งเอาตัวผู้ค้างเงินรัชชูปการใช้งานโยธาของหลวงมีกำหนดตามจำนวนมีที่เงินค้างปีละ ๑๕ วันแต่ไม่เกิน ๓๐ วันได้ เมื่อจำเลยค้าง ๒ ปีนายอำเภอสั่งให้ทำงานโยธา ๓๐ วัน จึงเป็นคำสั่งที่ชอบด้วยกฎหมาย จึงพิพากษากลับให้ลงโทษจำเลยตามศาลชั้นต้น