คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1121/2493

โจทก์ฟ้องขอแบ่งที่พิพาทราคา 3000 บาท ออกเป็น 3 ส่วน เป็นของโจทก์คนละ 1 ส่วน เป็นของจำเลย 1 ส่วนถือว่าเป็นคดีมีทุนทรัพย์ไม่เกิน 2000 บาท และตามฟ้องโจทก์ตั้งทุนทรัพย์เพียง 2000 บาท เท่านั้นเมื่อศาลอุทธรณ์พิพากษายืนตามศาลชั้นต้นในข้อเท็จจริงโจทก์จะฎีกาในข้อเท็จจริงไม่ได้ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 248

โจกท์ฟ้องขอให้แบ่งที่พิพาทโดยอ้างว่าเป็นมฤดกราคา ๓๐๐๐ บาท เป็น ๓ ส่วน เป็นของโจทก์คนละ ๑ ส่วนเป็นของจำเลย ๑ ส่วน

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง โดยวินิจฉัยว่าเจ้ามฤดกทำพินัยกรรม์ยกให้จำเลยแต่ผู้เดียว

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เป็นคดีมีทุนทรัพย์ไม่เกิน ๒๐๐๐ บาท โจทก์จะฎีกาโต้เถียงข้อเท็จจริงต่อไปไม่ได้

พิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์เสีย