คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1122/2496

ถูกทำร้ายมีบาดแผลปรากฏตามรายงานชันสูตรบาดแผลว่า ตรงกึ่งกลางสันหน้าแข้งขวากว้าง 1 ซ.ม. ยาว 2 ซ.ม. ถลอกบวม และที่คอด้านหลังเป็นแผลบวมฟกช้ำ รักษา ประมาณ7 วันหาย เพียงเท่านี้ยังไม่พอฟังว่าเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บทุพพลภาพตามมาตรา 254

ฟ้องว่า จำเลยทำร้ายผู้เสียหายมีบาดแผลบาดเจ็บตามรายการชันสูตรบาดแผลเป็นส่วนหนึ่งของฟ้องด้วย

บาดแผลตามรายงานชันสูตรท้ายฟ้องเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บหรือไม่เป็นปัญหาข้อกฎหมาย

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้บังอาจใช้กำลังกายตบตีและเตะทำร้ายร่างกาย นางเม้า เฟื่องอักษร ถูกตามร่างกายมีบาดแผลถึงบาดเจ็บปรากฏตามรายงานชันสูตรบาดแผลท้ายฟ้อง ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 254

จำเลยให้การรับสารภาพผิดตามฟ้อง

โจทก์จำเลยไม่สืบพยาน

ศาลชั้นต้นเห็นว่า บาดแผลไม่ถึงบาดเจ็บพิพากษาว่าจำเลยผิดตามมาตรา 338 ปรับ 50 บาท ลดกึ่งตามมาตรา 59 คงปรับ 25 บาท

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า แม้จำเลยจะรับสารภาพตามฟ้อง แต่ตามฟ้องกล่าวว่า ผู้เสียหายมีบาดแผลถึงบาดเจ็บตามรายงานชันสูตรบาดแผลท้ายฟ้องรายงานชันสูตรบาดแผลจึงถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของฟ้อง ปรากฏตามรายงานชันสูตรบาดแผลว่า นางเม้ามีบาดแผล 2 แห่ง แผลที่ 1 ตรงกึ่งกลางสันหน้าแข้งขวากว้าง 1 ซ.ม. ยาว 2 ซ.ม. ถลอกบวม แผลที่ 2 ที่คอด้านหลังเป็นแผลบวมฟกช้ำ รักษาประมาณ 7 วันหาย บาดแผลเพียงเท่าที่ปรากฏนี้ ยังไม่พอฟังว่าเป็นบาดแผลถึงบาดเจ็บ

จึงพิพากษายืน