โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๕ มีนาคม ๒๔๗๑ เวลากลางคืน  จำเลยลักโคของ น.ไป ๒ โค  แต่ได้ความตามพะยานโจทก์ว่า  เมื่อวันที่ ๕ มีนาคม ๒๔๗๑ เวลากลางวัน  เห็นจำเลยพาโคนี้ไปดังนี้  จึงมีปัญหาว่าหโจทก์ฟ้องผิดวันทำให้จำเลยหลงต่อสู้หรือไม่
ศาลเดิมตัดสินว่าโจทก์ฟ้องผิดวันทำให้จำเลยหลงต่อสู้  ให้ยกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์ตัดสินกลับว่า  จำเลยลักโครายนี้ไปจริง   จำเลยมิได้หลงต่อสู้คดีอย่างใด  จึงให้จำคุกจำเลย ๒ ปีตาม ม.๒๙๔
ศาลฎีกาตัดสินกลับศาลอุทธรณ์ยืนตามศาลเดิมตามฎีกาที่ ๒๓๕/๒๔๗๑