Law3S - ระบบค้นหาและคลังข้อมูลคำพิพากษาศาลฎีกา

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 114/2496

แหล่งที่มา: กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

อำนาจฟ้องคดีที่ดินศาลเจ้า: ผู้มีอำนาจฟ้องต้องได้รับการแต่งตั้งจากข้าหลวงประจำจังหวัด

ตาม พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ พ.ศ. 2457 มาตรา 123 ก็ดี กฏเสนาบดีว่าด้วยที่กุศลสถานชะนิดศาลเจ้าก็ดี หาได้ให้

อำนาจคณะกรรมการอำเภอหรือตัวนายอำเภอที่จะฟ้องร้องคดีเรื่องที่กุศลสถานชะนิดศาลเจ้าไม่ ฉะนั้นคณะกรรม

การหรือนายอำเภอจึงไม่มีอำนาจเป็นโจทก์ฟ้องขับไล่บุคคลออกจากที่กุศลสถานชะนิดศาลเจ้า แต่ผู้ที่ได้รับแต่งตั้ง

จากข้าหลวงประจำจังหวัดให้เป็นผู้ปกครองศาลเจ้า ย่อมอำนาจเป็นโจทก์ฟ้องขับไล่ ได้./

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่ของศาลเจ้าส้ำเล่งเตี๋ยน ซึ่งเป็นของรัฐบาล โดยอ้างว่าจำเลยอาศัย.

จำเลยต่อสู้ว่า เป็นที่ของบรรพบุรุษได้รับมรดกตกทอดกันมาถึงจำเลย.

ศาลชั้นต้นเห็นว่า คณะกรรมการอำเภอเมืองสงขลา ไม่มีอำนาจฟ้อง คงมีอำนาจแต่นายบุญชัยโจทก์ แล้วพิพากษาขับไล่

จำเลย.

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง.

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาเห็นว่า พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ พ.ศ.๒๔๕๗ มาตรา ๑๒๓ ก็ดี กฎเสนาบดีว่าด้วยที่กุศลสถานชะนิดศาลเจ้าก็ดี หาได้

ให้อำนาจคณะกรรมการอำเภอหรือตัวนายอำเภอ ที่จะฟ้องร้องคดีเรื่องที่กุศลสถานชะนิดศาลเจ้า ไม่ ยิ่งคณะกรรมการอำ

เภอไม่เป็นนิติบุคคลตามกฎหมาย นายอำเภอจึงไม่มีอำนาจเป็นโจทก์ตามแบบอย่างคำพิพากษาฎีกา ที่ ๑๘๙๓/๒๔๙๓ แต่

นายบัญชัยได้รับแต่งตั้งจากข้าหลวงประจำจังหวัด ให้เป็นผู้ปกครองศาลเจ้านี้ จึงมีอำนาจหน้าที่ตามกฎข้อบังคับสำหรับ

การนี้ คือตาม พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ และกฎเสนาบดีดังกล่าวแล้วมีสิทธิเป็นโจทก์ฟ้องคดีนี้ได้.

ส่วนข้อเท็จจริง คงฟังว่าจำเลยอาศัยจึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ ให้บังคับชคดีตามศาลชั้นต้น ฯลฯ