คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1143/2505

โจทก์ฟ้องขอให้บังคับให้จำเลยไถ่ถอนการขายฝากที่ดินซึ่งโจทก์ขายฝากไว้กับจำเลยเป็นเงิน 5,000 บาท และเสียค่าขึ้นศาลโดยคำนวณจากราคาขายฝากนี้ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง โจทก์อุทธรณ์ก็เสียค่าขึ้นศาลมาเท่าเดิมอีก ครั้นศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกาและยื่นคำร้องขอเสียค่าธรรมเนียมในอัตราทุนทรัพย์ 5,300 บาท ตามที่จำเลยให้การว่ารับซื้อฝากไว้ในราคานี้ ศาลชั้นต้นสั่งให้ตีราคาที่ดินแล้วให้โจทก์เสียค่าขึ้นศาล โดยคำนวณจากราคาที่ดิน 21,105 บาท ที่คู่ความตีราคาได้ และเมื่อโจทก์เสียค่าขึ้นศาลตามคำสั่งศาลแล้ว โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงได้

โจทก์ฟ้องว่าโจทก์ได้จำนองที่ดิน ๑ แปลงไว้กับจำเลยเป็นเงิน ๕,๐๐๐ บาท ขอให้บังคับให้จำเลยรับไถ่ถอน โดยโจทก์เสียค่าขึ้นศาลซึ่งคำนวณจากจำนวนเงินที่ขายฝากนี้

จำเลยให้การว่า โจทก์มิได้ไถ่ถอนภายในกำหนดเวลา และขายฝากกันเป็นจำนวนเงิน ๕,๓๐๐ บาท

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง โจทก์อุทธรณ์โดยเสียค่าขึ้นศาลมาเท่าที่เสียในศาลชั้นต้น

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกาทั้งในข้อกฎหมายและข้อเท็จจริง พร้อมกันนั้นโจทก์ยื่นคำร้องว่าจำเลยเถียงว่ารับซื้อฝากในราคา ๕,๓๐๐ บาท โจทก์จึงขอเสียค่าธรรมเนียมเพิ่มในอัตราทุนทรัพย์ ๕,๓๐๐ บาท

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า ทุนทรัพย์ในคดีนี้ก็คือราคาที่ดินขณะยื่นฟ้อง แต่ไม่ปรากฎในฟ้องว่าที่ดินมีราคาเท่าใด ให้นัดคู่ความมาตีราคา

โจทก์ตีราคาที่ดิน ๒๑,๑๐๕ บาท ยอมเสียค่าขึ้นศาลชั้นฎีกาตามราคาทุนทรัพย์นี้ จำเลยคัดค้านว่า โจทก์ไม่มีสิทธิฎีกาโดยขอตีราคาใหม่ ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่าจำเลยไม่ค้านในข้อที่โจทก์ตีราคาที่ดิน ให้ถือราคาที่ดินที่โจทก์ตีราคาเป็นทุนทรัพย์ ให้โจทก์เสียค่าขึ้นศาลให้ครบ ครั้นโจทก์เสียครบแล้ว ศาลสั่งรับฎีกาโจทก์

จำเลยแก้ฎีกาโดยคัดค้านว่าโจทก์ต้องห้ามฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง แล้วมาขอตั้งทุนทรัพย์ให้สูงขึ้นและศาลสั่งอนุญาต (ที่จริงสั่งรับฎีกา) ให้โจทก์ฎีกาได้นั้นไม่ชอบ

ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อนี้ว่า ทุนทรัพย์ในคดีนี้คือราคาที่ดินในขณะที่โจทก์ยื่นฟ้องที่ศาลชั้นต้นให้ตีราคาที่ดินกันเป็นการชอบแล้ว เมื่อโจทก์ตีราคาเป็นเงิน ๒๑,๑๐๕ บาท และยอมเสียค่าขึ้นศาลเพิ่มในชั้นฎีกาตามราคาทุนทรัพย์นี้ โดยฝ่ายจำเลยไม่ค้านในข้อที่โจทก์ตีราคา ก็ต้องถือราคาที่ดินที่โจทก์ตีเป็นทุนทรัพย์ในคดีนี้ ซึ่งโจทก์ก็มีสิทธิฎีกาได้