คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1144/2496

โจทก์เคยฟ้องจำเลยว่าเช่าที่ของโจทก์อยู่อาศัย และค้าขาย แต่ไม่ได้ทำเป็นหนังสือ จำเลยรับรองว่าเมื่อโจทก์ต้อง การที่ จำเลยจะออก ต่อมาโจทก์ให้จำเลยทำหนังสือสัญญาเช่า จำเลยไม่ทำ โจทก์จึงฟ้องขอให้จำเลยทำสัญญาเช่า ถ้าจำเลยไม่ยอมทำก็ขอให้ขับไล่จำเลย ศาลพิพากษายกฟ้อง คดีถึงที่สุดแล้ว โจทก์มาฟ้องจำเลยใหม่อ้างว่า จำเลย เช่าที่เพื่ออาศัยและประกอบธุรกิจการค้าเป็นการชั่วคราว บัดนี้โจทก์มีความจำเป็นต้องใช้ที่ตรงนั้น จึงบอกเลิก

สัญญาเช่ากับจำเลย แต่จำเลยไม่ยอมออก โจทก์จึงขอให้ศาลขับไล่ ดังนี้ ศาลฎีกาวินิจฉัย เป็นฟ้องซ้ำ./

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากที่เช่าซึ่งเป็นของวัด

จำเลยต่อสู้ จำเลยเช่าเพื่ออยู่อาศัย และโจทก์ฟ้องซ้ำ

ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลย

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า เป็นฟ้องซ้ำ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาปรึกษาคดีแล้ว คดีก่อนโจทก์ฟ้องอ้างว่าจำเลยเช่าที่ของวัดอยู่อาศัยและค้าขายจำเลยไม่ได้ทำหนังสือสัญญาเช่า จำเลยรับรองว่าเมื่อวัดต้องการที่ จำเลยจะออก ต่อมาวัดให้จำเลยทำหนังสือสัญญาเช่า แต่จำเลยไม่ทำ วัดจึงฟ้องให้ จำเลยทำสัญญา ถ้าจำเลยไม่ยอมทำ ก็ขอให้ขับไล่จำเลย ศาลพิพากษาให้ยกฟ้อง ต่อมาโจทก์ฟ้องคดีนี้

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีก่อนโจทก์มีคำขอให้ขับไล่จำเลย เมื่อมีมูลฐานอันใดที่จะอ้างได้ ก็ชอบที่จะอ้างจนหมดสิ้นตั้งแต่ครั้ง นั้น จะยับยั้งไว้บางส่วน แล้วตั้งรูปคดีใหม่อย่างที่ปรากฎในคดีนี้ เป็นฟ้องซ้ำ

จึงพิพากษายืน.