คดีมีปัญหาว่าพินัยกรรม์รายพิพาทจะสมบูรณ์หรือไม่ พินัยกรรม์รายนี้มีลายพิมพ์นิ้วมือของผู้ทำพินัยกรรม์ แล้วมีลายมือชื่อนายอิน นายจัน พะยาน นายสายผู้เขียนพะยานและต่อไปเขียนว่า ข้าพเจ้ารับรองว่าลายพิมพ์นิ้วมือนี้เป็นลายมือของผู้ทำพินัยกรรม์ได้ลงต่อหน้าข้าพเจ้า แล้วมีลายมือชื่อนายสายนายโสมเป็นผู้รับรอง นายอิน นายจัน นายสายพะยานได้อยู่ในเวลาเขียนพินัยกรรม์ได้เห็นผู้ทำพินัยกรรม์ลงลายพิมพ์นิ้วมือในพินัยกรรม์ และพะยานทั้ง ๓ ได้เซ็นชื่อในขณะนั้นนายโสมหาได้เห็นผู้ทำพินัยกรรม์ลงลายพิมพ์นิ้วมือไม่ ได้ลงนามในวันรุ่งขึ้นจากวันทำพินัยกรรม์
ศาลฎีกาตัดสินว่าประมวลแพ่ง ฯ ม.๑๖๕๖ บัญญัติว่าผู้ทำพินัยกรรม์ต้องลงลายมือชื่อต่อหน้าพะยานอย่างน้อย ๒ คน และพะยานอย่างน้อย ๒ คนนั้นต้องลงลายมือชื่อรับรองลายมือชื่อของผู้ทำพินัยกรรม์ ดั่งนี้จะเห็นว่าแม้แต่แบบของพินัยกรรมพะยานก็ยอมลงชื่อในฐานะเป็นผู้รับรองลายมือชื่อผู้ทำพินัยกรรม์แล้ว สำหรับคดีนี้ก็ไม่มีเหตุไรที่จะถือว่าพะยานไม่ได้รับรองลายพิมพ์นิ้วมือของผู้ทำพินัยกรรม์ตามประมวลแพ่ง ฯ ม.๙ และ ม.๑๖๕๖ ก็ไม่มีข้อความให้เห็นว่าพะยานตามมาตราทั้งสองนี้จะเป็นคน ๆ เดียวกันไม่ได้ ทั้งไม่มีว่าพะยานจะต้องลงชื่อรับรองแยกกันคนละคราวตามนัยฎีกาที่ ๑๐๑๔/๒๔๗๗ เมื่อถือดังนี้ ก็ต้องฟังว่าพินัยกรรม์นี้สมบูรณ์ตาม ม.๑๖๕๖ ฉะนั้นที่คัดค้านมาว่าลายมือชื่อนายโสมที่รับรองใช้ไม่ได้ จึงไม่ต้องวินิจฉัย พิพากษายืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ว่าพินัยกรรม์นี้สมบูรณ์