คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1150/2501

ห้องเช่าอยู่ในทำเลการค้า พฤติการณ์แต่เดิมมาฟังได้ว่าวัตถุประสงค์ของการเช่านั้นเพื่อการค้า แม้ต่อมาผู้เช่าจะเลิกประกอบการค้า แต่ไม่มีเหตุพอที่จะแสดงว่าคู่สัญญาได้เปลี่ยนวัตถุประสงค์การเช่าใหม่ ผู้เช่าจะอ้างความคุ้มครองจาก พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯลฯ ไม่ได้ (การเช่าไม่มีสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร)

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่า โดยอ้างว่าห้องพิพาทอยู่ในทำเลการค้า จำเลยเช่าทำการค้าและค้างค่าเช่า

จำเลยต่อสู้ว่าอยู่อาศัย ได้รับความคุ้มครองจาก พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ฯลฯ ห้องพิพาทมิได้อยู่ในทำเลการค้า

ศาลชั้นต้นฟังว่าห้องพิพาทอยู่ในทำเลการค้า แต่จำเลยอยู่อาศัยได้รับความคุ้มครอง พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์โดยมีผู้พิพากษาศาลชั้นต้นรับรองในปัญหาข้อเท็จจริง

ศาลอุทธรณ์ฟังว่าห้องพิพาทอยู่ในทำเลการค้าและเช่าเพื่อการค้า พิพากษากลับให้ขับไล่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าศาลล่างทั้งสองฟังต้องกันมาว่าห้องพิพาทอยู่ในทำเลการค้า เพราะอยู่ระหว่างตลาด 2 ตลาด ห่างตลาดละ 10 วาห้องพิพาทเคยมีป้ายยี่ห้อ เคยจดทะเบียนการค้าและเสียภาษีเพิ่งเลิกจดเมื่อ 3-4 ปีมานี้ ขณะศาลเผชิญสืบยังมีของเล็ก ๆ น้อย ๆ ขายเดิมจำเลยเคยทำการค้าข้าวสารและเครื่องชำ จึงเห็นว่าวัตถุประสงค์ของการเช่าก็คือเพื่อการค้า แม้ต่อมาจำเลยประกอบการค้าเล็ก ๆ น้อย ๆก็ยังไม่เป็นเหตุพอที่จะแสดงว่าคู่สัญญาได้เปลี่ยนวัตถุประสงค์แห่งการเช่าจากการค้ามาเป็นอยู่อาศัย ศาลฎีกาพิพากษายืน