คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1150/2501

ห้องเช่าอยู่ในทำเลการค้าพฤติการณ์แต่เดิมมาฟังได้ว่าวัตถุประสงค์ของการเช่านั้นเพื่อการค้า แม้ต่อมาผู้เช่าจะเลิกประกอบการค้า แต่ไม่มีเหตุพอที่จะแสดงว่าคู่สัญญาได้เปลี่ยนวัตถุประสงค์การเช่าใหม่ ผู้เช่าจะอ้างความคุ้มครองจาก พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ ไม่ได้(การเช่าไม่มีสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร)

โจทก์ฟ้องขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่าโดยอ้างว่าห้องพิพาทอยู่ในทำเลการค้า จำเลยเช่าทำการค้าและค้างค่าเช่า

จำเลยต่อสู้ว่าอยู่อาศัย ได้รับความคุ้มครองจาก พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ ห้องพิพาทมิได้อยู่ในทำเลการค้า

ศาลชั้นต้นฟังว่าห้องพิพาทอยู่ในทำเลการค้าแต่จำเลยอยู่อาศัย ได้รับความคุ้มครอง พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์โดยมีผู้พิพากษาศาลชั้นต้นรับรองในปัญหาข้อเท็จจริง

ศาลอุทธรณ์ฟังว่าห้องพิพาทอยู่ในทำเลการค้า เพราะอยู่ระหว่างตลาด ๒ ตลาด ห่างตลาดละ ๑๐ วา ห้องพิพาทเคยมีป้ายยี่ห้อ เคยจดทะเบียนการค้าและเสียภาษีเพิ่งเลิกจดเมื่อ ๓-๔ ปีมานี้ ขณะศาลเผชิญสืบยังมีของเล็ก ๆ น้อย ๆ ขาย เดิมจำเลยเคยทำการค้าข้าวสารและเครื่องชำ จึงเห็นว่าวัตถุประสงค์ของการเช่าก็คือเพื่อการค้า แม้ต่อมาจำเลยประกอบการค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ยังไม่เป็นเหตุพอที่จะแสดงว่าคู่สัญญาได้เปลี่ยนวัตถุประสงค์แห่งการเช่าจากการค้ามาเป็นอยู่อาศัย ศาลฎีกาพิพากษายืน