คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1151/2482

โจทก์ฝ่ายเดียวฎีกาในข้อเท็จจริงขอให้ลงโทษจำเลยบางคนที่ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงพิพากษายกฟ้องปล่อยตัวไป แม้ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงยืนตามศาลอุทธรณ์ แต่ในส่วนจำเลยที่ไม่มีฎีกาขึ้นมานั้นเมื่อศาลฎีกาพิจารณาเห็นในลักษณคดีว่าศาลวางบทผิดมา ศาลฎีกาก็มีอำนาจแก้วางบทที่ถูกต้องได้.

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเคยต้องโทษมาแล้วและครั้งนี้ได้สมคบกันลักทรัพย์ ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา ม.๒๙๓,๗๒,๗๓ และ พ.ร.บ.กักกันฯ ม.๘,๙

ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยสมคบกันลักทรัพย์จริง พิพากษาลงโทษจำเลยทั้งสองตามกฎหมายอาญา ม.๒๙๓ ฯลฯ

นายเส่งจำเลยผู้เดียวอุทธรณ์ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่าคดีไม่พอฟังลงโทษนายเส่งจำเลยได้ จึงพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ในส่วนตัวนายเส่งจำเลย ปล่อยนายเส่งจำเลยไป

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษนายเส่ง ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงยืนตามศาลอุทธรณ์ และเห็นว่าการสมคบกันลักทรัพย์นี้มีผู้กระทำโดยนายขาวผู้เดียว ลงโทษนายขาวจำเลยตาม ม.๒๙๓(๑๑) ไม่ได้ โดยลักษณคดี ส่วนกำหนดโทษให้เป็นไปดังเดิม จึงพิพากษาแก้ให้ลงโทษนายขาวตามกฎหมายลักษณอาญา ม.๒๘๘ นอกนั้น ยืนตาม.