คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1152/2502

เตาอบขนมปังไม่เป็นอาคารตามความหมายของพระราชบัญญัติควบคุมการก่อสร้างอาคาร พ.ศ.2479 มาตรา 4 และประกาศรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยที่ 3/2493 จำเลยได้ต่อเติมขยายเตาอบให้ใหญ่ขึ้นภายในห้องของจำเลย ตัวอาคารมิได้กว้างออกไปจากเดิม จึงไม่เป็นการปลูกสร้างอาคารที่จะต้องขออนุญาตตามกฎหมาย การกระทำของจำเลยจึงยังไม่เป็นความผิดฐานต่อเติมอาคารโดยไม่ได้รับอนุญาต

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยต่อเติมปลูกสร้างเตาอบขนมปังที่ติดตั้งอยู่ภายในอาคาร โดยมิได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงาน ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติควบคุมการก่อสร้างอาคาร พ.ศ. 2497 มาตรา 11 และสั่งรื้อถอนอาคารที่จำเลยต่อเติม

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษปรับจำเลย 400 บาทตาม พระราชบัญญัติควบคุมการก่อสร้างอาคาร พ.ศ. 2479 มาตรา 11 วรรคหนึ่ง

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยต่อเติมปลูกสร้างเตาอบขนมปังที่ติดตั้งอยู่ภายในอาคารของจำเลยและเป็นส่วนหนึ่งของอาคารของจำเลยโดยมิได้รับอนุญาต และตามมาตรา 4 บัญญัติคำว่าอาคารไว้ แต่เตาอบขนมปังตามฟ้องก็ไม่ใช่สิ่งปลูกสร้างที่บุคคลอาจเข้าอยู่หรือเข้าใช้สอยได้ จึงไม่เป็นอาคารตามมาตรา 4 และตามประกาศของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยที่ 3/2493 ซึ่งออกตามความในมาตรา 5 กำหนดสิ่งปลูกสร้างบางประเภทเป็นอาคาร คือเตาไฟซึ่งใช้เพื่อประโยชน์ในการอุตสาหกรรมการพาณิชย์และการสาธารณะขึ้นไว้อีกตามฟ้องก็ไม่ปรากฏว่าเตาอบขนมปังรายนี้ปลูกสร้างขึ้นเพื่อประโยชน์ตามประกาศของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย จะถือตามฟ้องว่าเป็นอาคารตามกฎหมายหาได้ไม่ และตามฟ้องกล่าวเพียงว่า จำเลยต่อเติมเตาอบซึ่งอยู่ภายในอาคาร จึงไม่ใช่เป็นการเพิ่มหรือขยายพื้นที่แห่งอาคารนั้นมากขึ้น ไม่อยู่ในมาตรา 7 อนุมาตรา 2 ซึ่งจะเอาผิดแก่จำเลยมิได้

พิพากษายืน