คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1155-1158/2487

ที่ดินซึ่งเป็นที่ป่าแสมบ้างเป็นที่นาบ้างและไม่มีหนังสือสำคัญนั้น ต้องถืออายุความครอบครอง 1 ปี ไม่ใช่ 10 ปี อ้างฎีกาที่ 275/2474

ศาลชั้นต้นสั่งให้ยกฟ้องและเรียกค่าธรรมเนียมขึ้น เมื่อเสร็จการพิจารณาแล้วเมื่อไม่ปรากฎว่าโจทก์โต้แย้งไว้แล้วจะยกขึ้นอุทธรณ์และฎีกาไม่ได้ตามวิธีพิจารณามาตรา 226

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีสิทธิครอบครองที่ดีกว่าโจทก์ แม้จะถือว่าโจทก์ครอบครองสิทธิของโจทก์ที่จะฟ้องขับไล่ก็ย่อมหมดไป เพราะจำเลยครอบครองมาช้านาน จึงพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อว่าที่โจทก์อายุความควรเป็น ๑๐ ปี มิใช่ ๑ ปีนั้น ศาลฎีกาเห็นว่า ที่แปลงนี้เป็นป่าแสมบ้าง เป็นนาบ้าง และเป็นที่มือเปล่า จึงต้องถืออายุครองครอง ๑ ปี ส่วนข้อที่โจทก์ฎีกาว่า ศาลสั่งยกฟ้องเรียกค่าธรรมเนียมเพิ่มขึ้นเมื่อเสร็จสำนวนแล้ว ไม่ ชอบนั้น โจทก์มิได้โต้แย้งไว้ ศาลอุทธรณ์ไม่รับวินิจฉัย จึงชอบด้วยมาตรา ๒๒๖ แห่งวิธีพิจารณาความแพ่ง