คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1161/2504

เมื่อปรากฎว่าจำเลยซึ่งเป็นเจ้าพนักงานตำรวจยิงผู้ตายซึ่งถูกสงสัยว่าจะมีส่วนร่วมกับการกบฎยึดวังหลวง (26 กุมภาพันธ์ 2492) ขณะอยู่กับบ้านตามปกติ ไม่มีพฤติการณ์แสดงว่าผู้ตายต่อสู้ขัดขวางการตรวจค้รและการเชิญไปสอบสวนแล้วก็ถือไม่ได้ว่าเป็นการกระทำอันเกี่ยวเนื่องจากการป้องกัน ระงับหรือปราบปราบการกบฎ อันจะได้รับยกเว้นโทษตามพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมในโอกาส 25 พุทธศตวรรษ พ.ศ. 2499 มาตรา 4

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายตามกฎหมายลักษณะอาญา ร.ศ.๑๒๗ มาตรา ๒๕๐ (๑) ๖๓ ประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๒๔๙ (๔) (๕), ๘๓

จำเลยให้การปฏิเสธว่าไม่ได้กระทำผิดและต่อสู้ว่าการกระทำของจำเลยได้รับยกเว้นโทษตามพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมในโอกาสครบ ๒๕ พุทธศตวรรษ พ.ศ. ๒๔๙๙ ขอให้ศาลปล่อยจำเลย

ศาลอาญาเชื่อว่าจำเลยยิงผู้ตายจริง และไม่ได้รับยกเว้นโทษตามพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมที่จำเลยอ้าง พิพากษาลงโทษ

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเชื่อว่จำเลยทำผิดจริงและข้อเท็จจริงปรากฎว่าผู้ตายอยู่กับบ้านตามปกติ ไม่มีพฤติการณ์แสดงว่าผู้ตายต่อสู้ขัดขวางการตรวจค้นและการเชิญไปสอบสวน การที่จำเลยยิงผู้ตาย จึงถือไม่ได้ว่าเป็นการกระทำอันเกี่ยวเนื่องจากการป้องกัน ระงับหรือปราบปรามกบฎ จำเลยจึงหาได้รับยกเว้นโทษตามพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมในโอกาส ๒๕ พุทธศวรรษ พ.ศ. ๒๔๙๙ มาตรา ๔ ไม่