คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1179/2497

จำเลยกับผู้ตายเป็นญาติกันไม่เคยมีอริ รักใคร่สนิทสนมกันดีเหตุที่เกิดทำร้าย เพราะจำเลยเมาสุรา เข้าใจว่าผู้ตายทำร้ายจำเลยก่อนจำเลยแทงผู้ตายครั้งเดียว บาดแผลทุเลาจนลุกเดินได้แล้วจึงกลับทรุดถึงแก่ความตายหลังจากถูกแทง 15 วัน จำเลยมีผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา

โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 15 กันยายน 2495 เวลากลางคืน จำเลยบังอาจใช้หลาวแทงนายประยูร บุญญรัตนพันธ์ ถึงแก่ความตายโดยเจตนาขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา มาตรา 256, 249

จำเลยให้การต่อสู้ว่าป้องกันตัว ไม่มีเจตนาจะฆ่า

ศาลชั้นต้นฟังว่าจำเลยไม่มีเจตนาจะฆ่า พิพากษาว่าจำเลยผิดกฎหมายอาญา มาตรา 251 จำคุก 7 ปี

โจทก์จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยเจตนาจะฆ่า พิพากษาแก้ว่าจำเลยผิดกฎหมายอาญา มาตรา 249 จำคุก 20 ปี

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยเป็นญาติกับผู้ตาย รักใคร่สนิทสนมไม่เคยมีอริกัน เหตุที่เกิดทำร้ายเพราะจำเลยเมาสุรามากเข้าใจว่าผู้ตายทำร้ายจำเลยในขณะพาจำเลยไปส่งกลับบ้าน จึงย้อนมาต่อว่าและทำร้ายจำเลยเพียงครั้งเดียว บาดแผลของผู้ตายรักษาจนทุเลาลุกเดินได้แล้วกลับทรุดลงถึงแก่ความตายหลังถูกทำร้าย 15 วันจำเลยจึงผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตามกฎหมายอาญา มาตรา 251 พิพากษาแก้ให้จำคุก 7 ปี