คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1185/2497

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าทดแทนพร้อมทั้งดอกเบี้ยนับแต่วันฟ้องจนกว่าชำระเสร็จให้โจทก์ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เฉพาะค่าทดแทน โดยมิได้กล่าวถึงดอกเบี้ยนั้น ย่อมหมายความว่า ศาลอุทธรณ์มิได้แก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นในเรื่องดอกเบี้ย

คดีนี้ ขึ้นมาสู่ศาลฎีกาเฉพาะปัญหาชั้นบังคับคดี ซึ่งศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ ๒๖,๑๘๔ บาทพร้อมทั้งดอกเบี้ย นับแต่วันฟ้องจนกว่าชำระเสร็จ ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้จำเลยร่วมกันรับผิดใช้ค่าทดแทนให้โจทก์เป็นเงิน ๒๔,๐๐๓ บาท ศาลฎีกาพิพากษายืน

เมื่อคู่ความฟังคำพิพากษาศาลฎีกาแล้วโจทก์ยื่นคำร้องว่า จำเลยได้วางเงินค่าเสียหายต่อศาลและโจทก์รับไปแล้ว ส่วนดอกเบี้ยในจำนวนค่าเสียหาย จำเลยไม่วาง จึงขอให้บังคับ

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้จำเลยเสียดอกเบี้ยในต้นเงิน ๒๔๐๐ บาท ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เรื่องดอกเบี้ยในจำนวนค่าทดแทนนับแต่วันฟ้อง ซึ่งตาม ป.ม.วิ.แพ่ง ม.๑๔๒ แม้จะมิได้ขอมาในฟ้องมิได้นำสืบ ศาลก็ย่อมพิพากษาให้ได้นั้น ศาลอุทธรณ์มิได้วินิจฉัยถึง จึงเห็นว่าศาลอุทธรณ์มิได้แก้คำพิพากษาศาลชั้นต้นในเรื่องดอกเบี้ย

พิพากษายืน