โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเช่าหม้อแปลงไฟฟ้า ๑ เครื่องจากโจทก์ ราคา ๑๖,๐๐๐ บาท เพื่อนำไปใช้ไฟฟ้า ณ บ้านพักจำเลยในอัตราค่าเช่าเดือนละ ๒๖๐ บาท ในสัญญาเช่าระบุว่า ผู้เช่ามีหน้าที่ดูแลรักษาหม้อแปลงที่เช่า หากเกิดความชำรุดเสียหายขึ้นไม่ว่ากรณีใด ๆ ผู้เช่าจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบ เว้นแต่เป็นเหตุสุดวิสัย ต่อมาหม้อแปลงไฟฟ้าดังกล่าวถูกคนลักขโมยไป โดยจำเลยประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง ไม่ใช้ความระมัดระวังอย่างวิญญูชนจะพึงกระทำออกไปตรวจดูเสียบ้าง ขอให้บังคับจำเลยใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์
จำเลยให้การว่าได้เช่าหม้อแปลงไฟฟ้าจากโจทก์ตามฟ้องจริง แต่หม้อแปลงที่จำเลยเช่าติดตั้งในที่เปลี่ยวห่างบ้านจำเลยมากเกินความสามารถของจำเลยจะดูแลรักษาประกอบกับเหตุลักทรัพย์เกิดในเวลาวิกาล ฝนตก เป็นเหตุสุดวิสัย จำเลยไม่ต้องรับผิดขอให้พิพากษายกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ววินิจฉัยว่า การที่หม้อแปลงไฟฟ้าถูกคนร้ายลักไม่เป็นเหตุสุดวิสัย จำเลยไม่ต้องรับผิดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์ ศาลชั้นต้นรับสั่งอุทธรณ์เฉพาะปัญหาข้อกฎหมายว่า การที่คนร้ายลักหม้อแปลงไฟฟ้าไปเป็นเหตุสุดวิสัยหรือไม่
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกาปัญหาข้อกฎหมายดังกล่าว
ศาลฎีกาตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้ว ปัญหาว่าการที่คนร้ายลักหม้อแปลงไฟฟ้าไปเป็นเหตุสุดวิสัยหรือไม่ ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลชั้นต้นฟังมาว่า หม้อแปลงไฟฟ้าติดตั้งไว้กับเสาไฟฟ้าแรงสูงอยู่สูงจากพื้นดินมาก และอยู่ในที่เปลี่ยวห่างบ้านจำเลย ๕๕๔ เมตร ติดตั้งนอกที่ดินผู้ใช้ไฟฟ้าซึ่งตามปกติโจทก์มีหน้าที่ดูแลรักษา ขณะเกิดเหตุเป็นเวลาเลย ๒๓ นาฬิกาไปแล้ว มีฝนตกหนักลมแรงซึ่งปกติมักเป็นเหตุให้ไฟดับ การที่คนร้ายจะมาลักหม้อแปลงไฟฟ้าเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยาก ศาลฎีกาเห็นว่าหม้อแปลงไฟฟ้าติดตั้งอยู่ในที่เปลี่ยวนอกที่ดินจำเลย และห่างบ้านจำเลยถึงครึ่งกิโลเมตรเศษจำเลยไม่อยู่ในวิสัยที่จะป้องกันมิให้คนร้ายลักเอาหม้อแปลงไฟฟ้าในยามวิกาล ขณะเกิดเหตุฝนตกหนักลมแรงซึ่งตามปกติไฟดับได้ การที่จำเลยไม่ออกไปตรวจดูในขณะนั้นจะถือว่าจำเลยไม่ใช้ความระมัดระวังตามสมควรเพื่อป้องกันมิให้เกิดความเสียหายไม่ได้ การที่คนร้ายลักหม้อแปลงไฟฟ้าไปในกรณีเช่นนี้ จึงเป็นเหตุสุดวิสัยซึ่งจำเลยไม่อาจป้องกันได้ จำเลยไม่ต้องรับผิดใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์
พิพากษายืน