คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1192/2506

จำเลยขอให้ส่งเอกสารอื่นกับหนังสือสัญญากู้ที่โจทก์นำมาฟ้องไปยัง จ. (ซึ่งจำเลยระบุไว้ในบัญชีพยานแล้ว) ผู้ชำนาญการพิเศษ ให้พิสูจน์ลายมือชื่อเป้งว่าเป็นลายมือชื่อของคนคนเดียวกันหรือไม่ ศาลได้มีคำสั่งให้ส่งเอกสารไปให้ จ. พิสูจน์ดังจำเลยแถลงได้ ดังนี้ ถือได้ว่าได้มีการแต่งตั้งผู้เชี่ยวชาญแล้ว เพราะศาลได้ออกคำสั่งกำหนดตัวผู้เชี่ยวชาญให้ทำการพิสูจน์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 99 แล้ว

ตามมาตรา 130 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งผู้เชี่ยวชาญอาจแสดงความเห็นด้วยวาจาหรือเป็นหนังสือก็ได้ แล้วแต่ศาลจะต้องการ เมื่อศาลสั่งให้ผู้เชี่ยวชาญส่งผลแห่งการพิสูจน์เท่านั้น และโจทก์ก็มิได้เรียกร้องให้ศาลเรียกมาเพื่ออธิบายด้วยวาจาอีก ศาลย่อมวินิจฉัยตามหนังสือรายงานของผู้เชี่ยวชาญได้

โจทก์ฟ้องว่านายเป้งได้กู้เงินของโจทก์ไป 50,000 บาท โดยมีจำเลยที่ 6 เป็นผู้ค้ำประกัน ต่อมานายเป้งตาย จำเลยที่ 1 ถึงที่ 5 เป็นผู้รับมรดก ได้ขอให้โจทก์ผ่อนผันการชำระหนี้ แต่แล้วก็เกี่ยงกันชำระหนี้ ขอให้ศาลพิพากษาให้จำเลยทั้ง 6 ใช้เงินต้นและดอกเบี้ย

จำเลยที่ 1, 2, 3 ให้การต่อสู้ว่านายเป้งไม่เคยกู้เงินโจทก์ลายเซ็นชื่อในช่องผู้กู้ในหนังสือสัญญากู้นั้นเป็นลายเซ็นปลอมโจทก์กับจำเลยอีก 3 คนและสามีจำเลยที่ 4 สมคบกันทำขึ้นเพื่อฉ้อฉลเอาทรัพย์มรดกของนายเป้ง

จำเลยที่ 4, 5, 6 ให้การรับว่านายเป้งได้กู้เงินโจทก์ไปจริง ฯลฯ

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาไม่เชื่อว่ามีการกู้เงินกันจริง โดยฟังข้อเท็จจริงด้วยว่า การพิสูจน์ลายมือผู้กู้ในหนังสือสัญญาก็ปรากฏว่าไม่ใช่ลายมือของนายเป้งผู้ตาย แล้ววินิจฉัยปัญหาข้อกฎหมายว่า ที่โจทก์ฎีกาคัดค้านการพิสูจน์ลายมือว่าผู้พิสูจน์ลายมือไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญที่ศาลตั้งนั้น ปรากฏตามรายงานกระบวนพิจารณาว่า ทนายจำเลยที่ 1, 2, 3 ขอให้ศาลส่งเอกสาร (ต้นขั้วตั๋วพิมพ์รูปพรรณกระบือซึ่งมีลายมือชื่อของนายเป้งที่จำเลยอ้างและศาลเรียกมา กับหนังสือสัญญากู้)ไปให้พันตำรวจเอกจำรัส ฟอลเล็ต (ซึ่งจำเลยระบุไว้ในบัญชีพยาน)ผู้ชำนาญการพิเศษประจำกองบัญชาการตำรวจสอบสวนกลางพิสูจน์ลายมือชื่อเป้งว่าจะเป็นลายมือชื่อของคน ๆ เดียวกันหรือไม่ ศาลได้มีคำสั่งให้ส่งเอกสารดังกล่าวไปให้พันตำรวจเอกจำรัสพิสูจน์ดังจำเลยแถลงได้ถือได้ว่าได้มีการแต่งตั้งผู้เชี่ยวชาญแล้ว เพราะศาลได้ออกคำสั่งกำหนดตัวผู้เชี่ยวชาญให้ทำการพิสูจน์ตามมาตรา 99 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งแล้ว โจทก์มิได้คัดค้านอย่างไรในการแต่งตั้งผู้เชี่ยวชาญนี้เลย จึงยกขึ้นเป็นข้ออุทธรณ์ฎีกาไม่ได้ ส่วนข้อที่คัดค้านว่าผู้เชี่ยวชาญมิได้มาเบิกความ รับฟังแต่รายงานไม่ได้นั้นตามมาตรา 130 แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ผู้เชี่ยวชาญอาจแสดงความเห็นด้วยวาจาหรือเป็นหนังสือก็ได้แล้วแต่ศาลจะต้องการและตามคำสั่งของศาลก็ให้ส่งผลแห่งการพิสูจน์เท่านั้น โจทก์มิได้เรียกร้องให้ศาลเรียกมาเพื่ออธิบายด้วยวาจาอีก ศาลจึงวินิจฉัยตามรายงานของผู้เชี่ยวชาญได้

พิพากษายืน