โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยเอาปิ๊บน้ำมันก๊าศซึ่งมีชื่อบริษัท อ. ไปใส่น้ำมันก๊าศของจำเลยทำให้บริษัท อ. เสียหาย ขอให้ลงโทษ
ศาลชั้นตน้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๓๕ น้ำมันของกลางให้ริบ
ผู้ร้องยื่นคำร้องว่าน้ำมันของกลางนั้นเป็นของผู้ร้อง ๆ มิได้รู้เห็นในการกระทำผิดขอจำเลยด้วย จึงขอรับน้ำมันคืน
ศาลชั้นต้นสั่งยกคำร้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ศาลชั้นต้นรับคำร้องไว้ไต่สวนและสั่งต่อไปตามกระบวนความ
ศาลฎีกา ตัดสินว่าตามคำร้องของผู้ร้องกล่าวว่า จำเลยได้ซื้อน้ำมันของผู้ร้องไปซึ่งตามประมวลแพ่งฯ มาตร ๔๕๘ กรรมสิทธิในทรัพย์ย่อมโอนไปยังผู้ซื้อคือจำเลย แล้ว ส่วนราคาน้ำมันแม้จะยังเกี่ยวอ้างกันอยู่ ก็ย่อมเรียกร้องกันได้ตาม ม. ๔๘๖ และเมื่อน้ำมันรายพิพาทได้ส่งมอบกันแล้วผู้ร้องจึงไม่มีสิทธิยึดหน่วงประการใด และไม่ทำให้ผู้ร้องมีสิทธิขอรับน้ำมันคืนด้วยเหตุนี้จึงไม่ต้องวินิจฉัยปัญหาที่ว่าทรัพย์ชนิดนี้จะต้องคืนให้เจ้าของอันแท้จริงหรือไม่จึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ ให้ยกคำร้องนี้เสีย