โจทก์ฟ้องว่า จำเลยร่วมกันใช้มีดพันและแทงนายประวัติ มันสิทธิถึงแก่ความตายโดยเจตนาฆ่า ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๓ และริบมีดของกลาง
จำเลยทั้งสามต่อสู้ว่า ได้ทำร้ายผู้ตายถึงตายจริง แต่เพื่อป้องกันตัวและทรัพย์
ศาลชั้นต้นเห็นว่า จำเลยนำสืบไม่สมว่า ได้ทำร้าย ผู้ตายถึงตายเพื่อป้องกันตัวและทรัพย์ พิพากษาว่า จำเลยผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๓ ให้จำคุกจำเลยทุกคนตลอดชีวิต และริบมีดของกลาง
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยพบผู้ตายกับพวกจะหามลูกโคของจำเลยที่ถูกฆ่าแล้วไป ผู้ตายกับพวกชักมีดจะทำร้ายจำเลย ๆ จึงต่อสู้ เป็นการป้องกันตัวและทรัพย์พอสมควรแก่เหตุ พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์มีดของกลางคืนเจ้าของ
โจทก์ฎีกา ขอให้ลงโทษจำเลยและริบมีดของกลาง
ระหว่างฎีกา จำเลยที่ ๒ ถูกฆ่าตาย คดีสำหรับจำเลยที่ ๒ จึงเป็นอันระงับ
ศาลฎีกาฟังว่า ผู้ตายกับจำเลยไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ไม่มีเหตุโกรธเคืองกันผู้ตายได้ลักลูกโคของจำเลยมาฆ่าและเตรียมจะหามไป จำเลยตามมาพบเข้าจึงเกิดต่อสู้กันขึ้น ต่างฝ่ายต่างมีมีด ในที่สุดผู้ตายก็ตาย โจทก์ไม่มีพยานสืบว่าได้เกิดทำร้ายฝ่ายเดียวกันหรือไม่อย่างไร รูปคดีจึงต้องฟังให้เป็นประโยชน์แก่จำเลยว่า จำเลยป้องกันตัวและทรัพย์สมควรแก่เหตุ
ศาลฎีกาพิพากษายืน