คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 12/2519

จำเลยได้รับทำสำเนาทะเบียนบ้านปลอมขึ้นตามที่เจ้าพนักงานตำรวจได้วางแผนเพื่อจับกุม และเจ้าพนักงานตำรวจจับจำเลยได้พร้อมสำเนาทะเบียนบ้านปลอมดังกล่าว เป็นของกลางซึ่งจำเลยฉีดขาดขณะจับกุม ดังนี้ แม้สำเนาทะเบียนบ้านปลอมนั้นจะมิได้นำไปใช้ในกิจการที่จำเลยทำและไม่มีผู้ใดเจตนานำไปใช้ก็ดี แต่ในการทำสำเนาทะเบียนบ้านปลอมขึ้นที่พึงเห็นได้ว่า จำเลยได้กระทำเพื่อให้ผู้หนึ่งผู้ใดหลงเชื่อว่าเป็นเอกสารที่แท้จริงอยู่ในตัว การกระทำของจำเลยจึงเข้าองค์ประกอบความผิดฐานปลอมเอกสารตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 264

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทำสำเนาทะเบียนบ้านปลอมขึ้น ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๔, ๒๖๕ และริบของกลาง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๕ ให้จำคุก ๒ ปี ลดโทษให้ตามมาตรา ๗๘ หนึ่งในสี่ คงจำคุก ๑ ปี ๖ เดือน ของกลางริบ

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาว่า เอกสารปลอมของกลางในคดีนี้ เจ้าหน้าที่ตำรวจวางอุบาลให้จำเลยกระทำปลอมขึ้นเพื่อให้ได้หลักฐานในการเอาผิดต่อจำเลยฐานปลอมเอกสาร ซึ่งศาลอุทธรณ์ได้วินิจฉัยข้อเท็จจริงแล้วว่า เอกสารปลอมของกลางมิได้นำไปใช้ในกิจการที่จำเลยทำ และเอกสารดังกล่าวมิได้มีผู้ใดเจตนานำไปใช้ ฉะนั้น จึงไม่เข้าองค์ประกอบความผิดที่ว่า "ถ้าได้กระทำเพื่อให้ผู้หนึ่งผู้ใดหลงเชื่อว่าเป็นเอกสารที่แท้จริง"

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คดีนี้ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยได้รับทำสำเนาทะเบียนบ้านปลอมเอกสารหมาย จ.๑ ตามที่เจ้าพนักงานตำรวจได้วางแผนจับกุมโดยเจ้าพนักงานตำรวจจับกุมจำเลยได้พร้อมสำเนาทะเบียนบ้านหลอม เอกสาร จ.๑ ของกลางซึ่งจำเลยฉีกขาดขณะจับกุม และเงิน ๕๐๐ บาท ที่จำเลยเรียกร้องจากนายประพิศเนื่องในการทำเอกสารปลอมด้วย ดังนี้ เห็นว่าแม้สำเนาทะเบียนบ้านปลอมเอกสาร จ.๑ จะมิได้นำไปใช้ในกิจการที่จำเลยทำและมิได้มีผู้ใดเจตนานำไปใช้ก็ดี แต่ในการทำสำเนาทะเบียนบ้านปลอมดังกล่าวขึ้นนั้นก็พึงเห็นได้ว่า จำเลยได้กระทำขึ้นเพื่อให้ผู้หนึ่งผู้ใดหลงเชื่อว่าเป็นเอกสารที่แท้จริงอยู่ในตัว การกระทำของจำเลยเข้าองค์ประกอบความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๖๔ ที่ว่า โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ผู้อื่นหรือประชาชน ถ้าได้กระทำเพื่อให้ผู้หนึ่งผู้ใดหลงเชื่อว่าเป็นเอกสารที่แท้จริงแล้วการกระทำของจำเลยจึงเป็นความผิดฐานปลอมเอกสารตามฟ้อง

พิพากษายืน