โจทย์ฟ้องว่าจำเลยกู้เงินไป ๒๔๐๐ บาท แต่มิได้ทำเอกสารต่อกัน ภายหลังจำเลยเขียนหนังสือผัดรับรองใช้หนี้ให้โจทก์ ขอให้ศาลบังคับจำเลยใช้เงิน
ศาลฎีกามีความเห็นต้องกับศาลล่างทั้ง ๒ ว่า ในชั้นต้นโจทก์ก็รับอยู่ว่าหนี้สินรายนี้ไม่มีเอกสารต่อกันแต่โจทก์ฟ้องโดยอาศัยหนังสือหมาย ก.ของจำเลยที่มีข้อความในตอนหนึ่งว่า " กราบเรียนคุณพี่ ๆ ให้คนมาทวงเงิน ๒๔๐๐ บาทนั้น หมายความว่าอย่างไรกัน คุณพี่ย่อมทราบดีอยู่แล้ว คุณพี่ผิดสัญญาจ่ายเงินค่าที่ให้เจ้าคุณวิสูตร์หลายครั้ง แลครั้งนี้ให้ผมออกเพิ่มเติม ๖๐๐ บาทรวมเปนเงิน ๓๐๐๐ บาท แลต่อมาก็เหลวไหลกันไปหมด ส่วนเงินของคุณพี่จะเอาให้ได้ทันที ขอคุณพี่คิดถึงหัวอกผมบ้าง " แลตอนท้ายมีว่าเงินของคุณพี่จะได้เอาภายหลังนั้น ก็หามีข้อความเปนการรับรองเงินยืมอย่างไรไม่ จึงถือมิได้ว่าจดหมายนี้เปนจดหมายรับรองเงินยืม โจทก์ไม่มีทางชนะคดีได้ ให้ยกฟ้องเสีย