คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1200/2481

ทรัพย์วางอยู่ห่างตัวเจ้าทรัพย์ 5 วา จำเลยคว้าทรัพย์ที่วางไว้พาวิ่งหนีไป ไม่เรียกว่าเป็นการฉกฉวยพาทรัพย์หนีไปต่อหน้าจะลงโทษฐานวิ่งราวทรัพย์มิได้ ความผิดฐานวิ่งราวทรัพย์กฎหมายมุ่งประสงค์ว่าเจ้าทรัพย์จะต้องอยู่ใกล้ชิดกับทรัพย์ขณะที่ถูกลัก

เจ้าทรัพย์เอาทรัพย์ห่อผ้าวางไว้ห่างตัวประมาณ ๕ วา กำลังทำงานเพลินอยู่ได้ยินเสียงสวยสายก็เหลียวไปดู จำเลยก็คว้าห่อผ้าที่วางไว้วิ่งหนีไป

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าความผิดของจำเลยเป็นเพียงฐานลักทรัพย์ไม่ใช่วิ่งราวทรัพย์ดังศาลชั้นต้นวางมา

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำเลยฐานวิ่งราวทรัพย์

ศาลฎีกาตัดสินว่าเรื่องวิ่งราวทรัพย์ความประสงค์ของกฎหมายน่าจะมุ่งว่าเจ้าทรัพย์จะต้องอยู่ใกล้ชิดขณะทรัพย์ถูกลัก จึงจะถือได้ว่าเป็นการฉกฉวยพาทรัพย์หนีไปต่อหน้า จะถือว่าเมื่อเจ้าทรัพย์กับผู้ร้ายเห็นตัวกันแล้ว แม้จะห่างไกลเท่าใดไม่สำคัญนั้นมิได้ คดีนี้เจ้าทรัพย์อยู่ห่างทรัพย์ที่จำเลยพาวิ่งหนีไปถึง ๕ วา ฟังไม่ได้ว่าเป็นการฉกฉวยพาหนีไปต่อหน้า ศาลอุทธรณ์ไม่ลงโทษจำเลยฐานวิ่งราวทรัพย์ชอบแล้ว ยืนตาม