ถนนเพชรเกษมมีเกาะกลางถนนกว้าง 7 เมตร ผิวจราจรข้างละ 10 เมตรทางเท้าข้างละ 2.30 เมตร เหลือเป็นดินข้างละ 4.20 เมตร โจทก์สร้างรั้วรุกเข้ามา 7 ตารางวา ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาให้โจทก์รื้อรั้วที่รุกล้ำออกไปตามฟ้องแย้ง โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยข้อกฎหมายว่า "โจทก์ฎีกาต่อไปอีกว่า กรมทางหลวงจะต้องใช้ที่ดินตามจุดประสงค์ของการเวนคืนภายในระยะเวลา 5 ปี ถ้าไม่ใช้กรรมสิทธิ์กลับคืนสู่เจ้าของเดิมนั้น พิเคราะห์แล้วเห็นว่า ตามพระราชบัญญัติเวนคืนอสังหาริมทรัพย์เพื่อสร้างทางหลวงสายธนบุรี -นครปฐม พ.ศ. 2483 มาตรา 4 ได้กำหนดให้ทางหลวงนี้มีแนวทางกว้าง 40 เมตรแม้นายเฉลียว วัชรพุกก์ พยานจำเลยจะเบิกความว่าที่พิพาทอยู่นอกทางเท้าที่ลาดคอนกรีตไว้ก็ตาม แต่ในขณะเดียวกันก็ถือว่าเป็นเขตทางหลวงด้วย ทั้งตามนัยมาตรา 4 แห่งพระราชบัญญัติดังกล่าวก็มีข้อความระบุไว้ว่า ต่อจากคอนกรีตทางเท้าแล้วที่เหลือเป็นดิน กว้างข้างละ 4.20 เมตร การที่จำเลยได้เวนคืนที่ดินมาจัดแบ่งเป็นเกาะกลางถนน ผิวจราจร ทางเท้า ตลอดจนเหลือไว้เป็นพื้นดินต่อจากทางเท้าดังกล่าวย่อมถือได้ว่าเป็นการใช้ที่ดินตามที่เวนคืนมาเพื่อการทำถนนแล้ว"
พิพากษายืน