คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 12053/2554

คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ตั้งผู้ร้องเป็นผู้แทนเฉพาะคดีของโจทก์ผู้เยาว์นี้เป็นคำสั่งในคดีที่ผู้เยาว์ขอให้แบ่งทรัพย์มรดก หาใช่เป็นอีกคดีหนึ่งไม่ และเป็นดุลยพินิจของศาลที่จะพิจารณาว่าผู้ใดเป็นผู้ที่สมควรเป็นผู้แทนเฉพาะคดีของโจทก์ผู้เยาว์ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 56 ทั้งเป็นปัญหาข้อเท็จจริงที่มิใช่การวินิจฉัยชี้ขาดเบื้องต้นในปัญหาข้อกฎหมาย อีกทั้งมิใช่คำสั่งตาม ป.วิ.พ. มาตรา 227 หรือมาตรา 228 แต่เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา จึงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์จนกว่าศาลชั้นต้นจะได้มีคำพิพากษาหรือคำสั่งชี้ขาดตัดสินคดีตาม ป.วิ.พ. มาตรา 226

โจทก์ฟ้องโดยขอดำเนินคดีอย่างคนอนาถาขอให้ศาลมีคำสั่งตั้งนางสาวทวายเป็นผู้แทนเฉพาะคดีของโจทก์ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 56 วรรคสี่

จำเลยยื่นคำคัดค้านขอให้ยกคำร้อง

ในวันนัดไต่สวน นายจำนงค์ยื่นคำร้องว่า นางสาวทวายป่วยเป็นโรคความดันโลหิตสูงและเส้นเลือดในสมองแตก ไม่รู้สึกตัว ไม่สามารถเป็นผู้แทนเฉพาะคดีได้ ผู้ร้องเป็นตาของโจทก์ ขอให้ศาลตั้ง ผู้ร้องเป็นผู้แทนเฉพาะคดีของโจทก์แทนนางสาวทวาย

จำเลยยื่นคำคัดค้านว่า นายจำนงค์มิใช่ตาของโจทก์ ไม่มีความสามารถเป็นผู้แทนเฉพาะคดีได้ การยื่นคำร้องเป็นการใช้สิทธิโดยไม่สุจริต ขอให้ยกคำร้อง

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วมีคำสั่งตั้งนายจำนงค์ ผู้ร้อง เป็นผู้แทนเฉพาะคดีของเด็กชายพันธิตร โจทก์

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 2 พิพากษายกอุทธรณ์ของจำเลย ให้คืนค่าธรรมเนียมในชั้นอุทธรณ์ทั้งหมดแก่จำเลย ค่าทนายความชั้นอุทธรณ์ให้เป็นพับ

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำสั่งของศาลชั้นต้นที่ตั้งผู้ร้องเป็นผู้แทนเฉพาะคดีของโจทก์ผู้เยาว์นี้เป็นคำสั่ง ในคดีที่ผู้เยาว์ขอให้แบ่งทรัพย์มรดก หาใช่เป็นอีกคดีหนึ่งดังที่จำเลยฎีกาไม่ และเป็นดุลพินิจของ ศาลตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 56 ทั้งเป็นปัญหาข้อเท็จจริงที่มิใช่การวินิจฉัย ชี้ขาดเบื้องต้นในปัญหาข้อกฎหมาย อีกทั้งมิใช่คำสั่งตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 227 หรือมาตรา 228 แต่เป็นคำสั่งระหว่างพิจารณา จึงต้องห้ามมิให้อุทธรณ์จนกว่าศาลชั้นต้นจะได้มีคำพิพากษาหรือคำสั่งชี้ขาดตัดสินคดีตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 226 ที่ศาลอุทธรณ์ยกอุทธรณ์ของจำเลยมานั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย คดีไม่จำต้องวินิจฉัยฎีกาข้ออื่นของจำเลยต่อไป

พิพากษายืน ค่าฤชาธรรมเนียมชั้นฎีกาให้เป็นพับ