คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 121/2495

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 249 ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตามมาตรา 251 ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้องโดยไม่เชื่อข้อเท็จจริงดังนี้ โจทก์ยังมีสิทธิฎีกาในข้อเท็จจริง ขอให้ศาลฎีกาลงโทษจำเลยในความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามมาตรา 249 ได้ไม่ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.

อาญามาตรา 219.

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยกับพวกสมคบกันมีมีดไม้หอก ฆ่านายชื้น นายชั้นตายโดยเจตนา ขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๔๙, ๖๓.

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้ง ๔ มีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยไม่เจตนาตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๕๑ ให้จำคุกคนละ ๕ ปี

โจทก์จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า ขณะเกิดเหตุมืดแล้วไม่ทราบว่าใครทำใคร จะลงโทษจำเลยในฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาไม่ได้ พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษตามฟ้อง

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่า จำเลยที่ ๔ ฆ่าผู้ตายตายโดยเจตนา ตามฟ้องของโจทก์ จึงพิพากษากลับว่าจำเลยทั้ง ๔ มีความผิดฐานฆ่าคนตายโดยเจตนาตามมาตรา ๒๔๙ ให้จำคุกจำเลยคนละ ๑๕ ปี