คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1212/2497

คนต่างด้าวที่เกิดในประเทศไทยได้ขอรับใบสำคัญประจำตัวตามกฎหมายว่าด้วยการทะเบียนต่างด้าวแล้วย่อมขาดจากสัญชาติไทยตาม พ.ร.บ.สัญชาติ(ฉบับที่ 2) 2496 ม.5

คนต่างด้าวได้ยื่นฟ้องต่อศาล ขอให้แสดงว่ามีสัญชาติไทยก่อนใช้พ.ร.บ.สัญชาติฉบับที่ 2 ก็ตามหามีผลให้คนต่างด้าวมีสัญชาติไทยไม่ พ.ร.บ.สัญชาติ (ฉบับที่ 2) 2496 ไม่ขัดต่อรัฐธรรมนูญ

โจทย์ฟ้องว่า โจทก์เกิดในประเทศไทยโดยบิดาเป็นคนสัญชาติจีน มารดาเป็นสัญชาติไทย โจทก์มีสัญชาติไทยโดยกำเนิด โจทก์ไปยื่นต่อเจ้าหน้าที่อำเภอเพื่อขอรับบัตรประชาชน แต่เจ้าหน้าที่ไม่ยอมรับคำร้องแลสั่งว่าผู้ร้องเป็นคนสัญชาติจีน จึงขอให้ศาลแสดงว่าโจทก์ มีสัญชาติไทยและให้จำเลยรับคำร้องขอบัตรประชาชน และออกบัตรประชาชนให้แก่โจทก์

จำเลยให้การว่าโจทก์เป็นคนสัญชาติจีนการออกบัตรรประชาชนเป็นหน้าที่ของพนักงานเจ้าหน้าที่โดยเฉพาะ สำหรับรับคำร้องและออกบัตรกระทรวงมหาดไทยไม่ต้องรับผิด

วันนัดสืบพยานโจทก์ โจทก์ส่งใบสำคัญประจำตัวคนต่างด้าวของโจทก์พร้อมทั้งคำร้องจำเลยแถลงรับว่าบิดาโจทก์มีสัญชาติจีนมารดาเป็นโจทก์เกิดในประเทศไทย

ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพยานแล้วพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามพ.ร.บ.สัญชาติ ( ฉบับที่ ๒ ) ๒๔๙๖ ม.๕ บัญญัติว่า โจทก์ขาดจากสัญชาติไทยแล้วกฎหมายฉะบับนี้ไม่ขัดต่อรัฐธรรมนูญ และการที่โจทก์เสนอคำฟ้องก่อนประกาศใช้ พ.ร.บ.ฉบับนี้ ก็หามีผลให้โจทก์มีสัญชาติไทยไม่

พิพากษายืน