คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1217/2479

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยรับหมายเกณฑทหารแล้วไม่มาตามกำหนดนัด จำเลยแก้ว่าเป็นเพราะเหตุสุดวิสัย ดังนี้ เป็นหน้าที่จำเลยต้องนำสืบให้สมมิฉะนั้นต้องมีผิด

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้รับหมายเกณฑ์ทหารแล้ว ถึงกำหนดจำเลยหามาไม่ บังอาจขัดขืนหลีกเลี่ยงเสีย ขอให้ลงโทษ

จำเลยให้การว่ามีเหตุสุดวิสัยโดยเรือกลไฟที่จำเลยโดยสานมาเดินไม่สะดวกเสียเวลากลางทาง

โจทก์จำเลยต่างไม่สืบพะยาน

ศาลชั้นต้นเห็นว่าโจทก์ไม่สืบพะยานให้ได้ความชัดว่า จำเลยจงใจขัดขืนหลีกเลี่ยง จึงพิพากษาให้ยกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าข้อแก้ตัวของจำเลยที่ว่ามาไม่ทันเพราะเหตุสุดวิสัยนั้น เป็นหน้าที่จำเลยต้องนำสืบ เมื่อจำเลยไม่สืบ จำเลยก็ไม่พ้นผิด จึงพิพากษาให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา ๖๔ แห่งพ.ร.บ.เกณฑ์ทหาร พ.ศ.๒๔๗๕

ศาลฎีกาตัดสินยืน