คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1218/2492

จำเลยตีผู้เสียหายด้วยไม้โตกลมขนาดข้อมือ โดยแรงจนผู้เสียหายล้มลงหมดสติไปครู่หนึ่ง มีรอยช้ำเขียวปรากฎอยู่ที่สบักและชายโครงซ้าย เป็นเหตุให้ผู้เสียหายนอนตะแคงข้างซ้ายไม่ได้ ดังนี้ พอฟังได้ว่า จำเลยได้ทำร้ายผู้เสียหายถึงบาดเจ็บตามมาตรา 254.

ศาลชั้นต้นลงโทษจำคุกจำเลย 18 วัน ปรับ 60 บาท ตามมาตรา 338(3) ศาลอุทธรณ์แก้ว่าจำเลยมีผิดตามมาตรา 256 (8) จำคุก 8 ปี ดังนี้ เป็นแก้มาก.

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยใช้ไม้ตีนายหลงบาดเจ็บ ขอให้ลงโทษจำเลยตามกฎหมายลักษณะอาญามาตรา ๒๕๖ จำเลยต่อสู้ว่ ได้กระทำโดยป้องกันและคัดค้านว่า บาดเจ็บไม่ร้ายแรงดังโจทก์หา ศาลชั้นต้นเห็นว่านายหลงถูกตีไม่ถึงบาดเจ็บ เพราะภายนอกไม่มีแผลโลหิต พิพากษาจำคุก ๑๘ วัน ปรับ ๖๐ บาท ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๓๓๘(๓) ศาลอุทธรณ์ฟังว่า จำเลยมีผิดตามมาตรา ๒๕๖(๘) จำคุก ๘ ปี

จำลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยตีนายหลงด้วยไม้โตกลมขนาดข้อมือ โดยแรงจนนายหลงล้มลงหมดสติไปครู่หนึ่ง มีรอยช้ำเขียวปรากฎอยู่ที่สบักและชายโครงซ้าย เป็นให้นายหลงนอนตะแคงข้างซ้ายไม่ได้ ดังนี้ พอฟังได้ว่า นายหลงถูกจำเลยทำร้ายถึงบาดเจ็บทุพพลภาพ

พิพากษาแก้จำคุกจำเลย ๖ เดือนตามมาตรา ๒๕๔.