คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1221/2496

โจทก์เคยฟ้องจำเลยขอแบ่งมรดกจนคดีถึงที่สุดแล้วโจทก์กลับมาฟ้องขอแบ่งมรดกจากจำเลยเป็นคดีใหม่อีก แต่มีทายาทคนอื่นมาเป็นโจทก์ร่วมด้วย ดังนี้ศาลย่อมรับฟ้องไว้พิจารณาคดีต่อไปได้ แต่คำวินิจฉัยชี้ขาดของศาลในคดีก่อนย่อมผูกพันโจทก์คนเดิมไม่ให้กลับมาโต้เถียงเป็นอย่างอื่นอีก

คดีนี้โจทก์ที่ ๑ บิดาโจทก์ที่ ๒-๓-๔ และจำเลยที่ ๑-๒ โจทก์ฟ้องเรียกส่วนแบ่งมรดกของนางเภาภรรยาโจทก์ที่ ๑ ซึ่งเป็นมารดาโจทก์อื่นและจำเลย

จำเลยต่อสู้ว่าได้แบ่งทรัพย์กันแล้ว ฯลฯ

คู่ความขอให้ถือเอาคำพยานหลักฐานในคดีก่อน แล้วต่างไม่สืบพยาน

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยแบ่งทรัพย์ให้โจทก์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องโจทก์ เฉพาะที่เกี่ยวแก่นางคำตาจำเลย

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คำวินิจฉัยของศาลในคดีก่อน ย่อมผูกพันโจทก์ที่ ๑ ไม่ให้กลับมาโต้เถียงเป็นอย่างอื่น แต่คดีนี้มีนายอ้น นายมุข นายบุญพามา เป็นโจทก์เพิ่มขึ้นอีก ซึ่งโจทก์ใหม่เหล่านี้คงอ้างแต่คำพยานหลักฐานของโจทก์ที่ ๑ ในสำนวนเดิม มิได้นำสืบให้เห็นว่าคนมีสิทธิดีกว่าโจทก์ที่ ๑ อย่างใด จึงไม่พอจะเพิกถอนคำชี้ขาดของศาลอุทธรณ์ซึ่งวินิจฉัยไว้ชอบแล้วนั้นได้ ฯลฯ

จึงพิพากษายืน