คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1238/2482

ฟ้องว่าทำผิดระหว่างพระอาทิตย์ตกวันที่ 22 ถึงพระอาทิตย์ขึ้นวันที่ 23 ซึ่งตรงกับขึ้น 4 และ 5 ค่ำ+กัน พะยานโจทก์ว่าจำเลยทำผิดวันขึ้น 5 ค่ำ เวลาราว 3 นาฬิกา ดังนี้ จะถือว่าโจทก์ฟ้องผิดนั้นไม่ได้

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ ตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๒๙๕ ศาลอุทธรณ์ฟังว่าโจทก์ฟ้องผิดวันจึงพิพากษายกฟ้องตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๑๙๒

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โจทก์ได้ฟ้องว่าจำเลยทำผิดระหว่างพระอาทิตย์ตกวันที่ ๒๒ ถึงพระอาทิตย์ขึ้นวันที่ ๒๓ เมษายน พ.ศ.

๒๔๘๒ อันเป็นเวลากลางคืนนั้น ก็เท่ากับโจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดเวลากลางคืนระหว่างวันที่ ๒๒ และ ๒๓ เมษายน ต่อกัน (คือเวลากลางคืนระหว่างขึ้น ๔ ค่ำเดือน ๖ และ ๕ ค่ำเดือน ๖ ต่อกัน) โจทก์สืบพะยานว่าเมื่อเดือน ๖ ขึ้น ๕ ค่ำเวลาราว ๓ นาฬิกาจำเลยได้ทำผิดดังนี้ จะว่าโจทก์ฟ้องผิดวันต้องยกฟ้องตามมาตรา ๑๙๒ นั้นยังไม่เห็นพ้องด้วย จึงพิพากษาย้อนสำนวนไปให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยในข้อสาระสำคัญแห่งคดีซึ่งยังมิได้วินิจฉัยต่อไป