คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1238/2493

ในคดีอาญาสินไหม ซึ่งโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานยักยอกทรัพย์และให้ใช้ราคาทรัพย์ด้วยนั้น เมื่อจำเลยตายในระหว่างพิจารณาของศาลฎีกา ๆ ย่อมสั่งให้คดีส่วนอาญาของโจทก์เป็นอันระงับไปตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 77 ส่วนคดีส่วนแพ่งให้เลื่อนไปตามมาตรา 42 แห่ง ป.ม.วิ.แพ่ง

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานยักยอกทรัพย์ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๓๑๔ และให้ใช้เงิน ๕๙๐๕ บาท เป็นคดีอาญาสินไหม

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้อง และให้จำเลยใช้ราคาทรัพย์แก่โจทก์ ๖๔๕ บาท

โจทก์จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา แต่ปรากฎว่าจำเลยได้ตายเสียแล้ว

ศาลฎีกาอาศัยความตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๗๗ สั่งว่า คดีส่วนอาญาของโจทก์ให้เป็นระงับไป คดีส่วนแพ่งให้เลื่อนไปตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๔๒