คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1239/2491

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยพยายามปล้นทรัพย์ เป็นที่เข้าใจว่าในบ้านเจ้าทรัพย์ย่อมมีทรัพย์หลายสิ่งหลายอย่าง ถ้าระบุก็มากมายเกินความจำเป็น จำเลยย่อมเข้าใจฟ้องได้ดี ไม่จำต้องระบุว่าเป็นทรัพย์อะไรราคาเท่าใด ฟ้องของโจทก์ย่อมถูกต้องตามกฎหมายแล้ว

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยสมคบกันพยายามปล้นทรัพย์ และต่อสู้เจ้าพนักงานผู้กระทำการตามหน้าที่ จำเลยให้การปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยที่ ๑, ๒ มีความผิดฐานพยายามปล้นทรัพย์ให้จำคุกจำเลยคนละ ๘ ปี เพิ่มโทษจำเลยที่ ๑ ตามมาตรา ๗๓ กึ่งหนึ่ง คงจำคุกจำเลยที่ ๑ มีกำหนด ๑๒ ปี นอกนั้นยืนตาม

จำเลยที่ ๒ ฎีกาข้อกฎหมายว่า ฟ้องของโจทก์ไม่บรรยายข้อหาให้บริบูรณ์ มีข้อความคลุมเครือ และคัดค้านข้อเท็จจริง

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า การที่โจทก์ฟ้องว่าจำเลยจะพยายามปล้นทรัพย์ในบ้านเจ้าทรัพย์ เป็นที่เข้าใจว่า ในบ้านเจ้าทรัพย์ย่อมมีทรัพย์หลายสิ่งหลายอย่าง ถ้าจะระบุก็มากมายเกินความจำเป็น จำเลยย่อมเข้าใจได้ดี ไม่จำเป็นต้องระบุว่าเป็นทรัพย์อะไร ราคาเท่าใด ฟ้องของโจทก์ก็ถูกต้องตามกฎหมายแล้ว ข้อเท็จจริงคงฟังว่า จำเลยที่ ๒ ได้ทำผิดจริง

พิพากษายืน