คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1240/2481

คดีอาญาที่ศาลล่างทั้ง 2 พิพากษาให้ยกฟ้อง โจทก์ฎีกาในข้อเท็จจริงมิได้ ปัญหาที่ว่าจำเลยมีเหตุเข้าใจผิดจึงลงบัญชีไปโดยสุจริตหรือไม่เป็นข้อเท็จจริง

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยกระทำผิดฐานทุจจริตต่อหน้าที่ราชการและจดบัญชีเท็จ

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าพฤตติการณ์ที่จำเลยกระทำลงเป็นบกพร่องในหน้าที่ ไม่ถึงขีดทุจจริต การที่จำเลยลงบัญชีก็เป็นด้วยจำเลยเข้าใจผิด จึงให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาตัดสินว่าในข้อหาที่ฎีกาคัดค้านมานี้ศาลล่างทั้ง ๒ วินิจฉัยต้องกันมาว่าจำเลยมีเหตุเข้าใจผิดจึงลงบัญชีไปโดยสุจริต ไม่เป็นผิดฐานเป็นเจ้าพนักงานปลอมหนังสือหรือจดบัญชีเท็จแต่อย่างไรแล้วพิพากษายกฟ้อง ซึ่งการเข้าใจผิดว่าเป็นการขายเลหลังแล้วจดข้อความลงไปว่าขายเลหลังเช่นนี้ ย่อมเป็นข้อเท็จจริงหาใช่เป็นข้อกฎหมายไม่ ฎีกาโจทก์ต้องห้ามตาม ม.๒๑๙ ประมวลวิธีพิจารณาอาญาพิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์