คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1241/2481

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยลักทรัพย์หรือยักยอกเก็บของตกเมื่อจำเลยให้การรับสารภาพว่าได้ยักยอกเก็บของตกจริง ศาลก็พิพากษาลงโทษจำเลยไปแล้วดังนี้ไม่พึงที่โจทก์จะมาแถลงขอสืบพะยานฐานลักทรัพย์อีกต่อไป

โจทก์ฟ้องจำเลยหาว่าลักหรือยักยอกลูกเป็ด

จำเลยรับสารภาพว่าเก็บลูกเป็ดได้ ๆ ยักยอกเอาไว้เสีย โจทก์แถลงจะขอสืบพะยานฐานลักทรัพย์

ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพะยานแล้วพิพากษาลงโทษจำเลยตามมาตรา ๓๑๘

ศาลอุทธรณ์ตัดสินยืน

โจทก์ฎีกาต่อมาว่าศาลควรให้โจทก์สืบพะยานในข้อหาฐานลักทรัพย์ด้วย และว่าในความผิดฐานยักยอกศาลมิได้สืบพะยานในข้อที่ว่าเจ้าทุกข์ได้มอบคดีแล้ว

ศาลฎีกาตัดสินว่าฟ้องโจทก์เป็น ๒ นัย คือฐานลักทรัพย์หรือยักยอกเก็บของตก เมื่อจำเลยรับสารภาพในความผิดฐานยักยอกเก็บของตก ศาลก็ลงโทษจำเลยตามนั้น การที่โจทก์ขอสืบพะยานฐานลักทรัพย์ซึ่งถ้าเป็นความจริงแล้วทำไมโจทก์จึงไม่ฟ้องจำเลยฐานลักทรัพย์แต่เพียงฐานเดียวเล่า ฎีกาของโจทก์อีกข้อหนึ่งนั้นโจทก์มิได้ยกขึ้นแต่แรก ไม่ชอบที่จะยกในข้อนี้ ให้ยกเสียพิพากษายืนตามศาลล่าง