คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1252/2479

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยขายน้ำ+หมัดเมาซึ่งมีแอลกอฮอลดื่มกินได้อย่างสุรา ทางพิจารณาได้ความเพียงว่าจำเลยมีโดยไม่ได้ขายก็ลงโทษได้ ฎีกาอุทธรณ์ ศาลฎีกาชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลย ๆ จึงอุทธรณ์ทั้งในปัญหาข้อเท็จจริงและกฎหมาย ศาลอุทธรณ์พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ในข้อเท็จจริงโดยมิได้ วินิจฉัยข้อกฎหมาย เมื่อศาลฎีกาจะลงโทษจำเลยจะต้องวินิจฉัยข้อกฎหมายที่จำเลยอุทธรณ์นั้นด้วย

โจทก์ฟ้องจำเลยในคดีนี้หาว่าขายน้ำสุราข้าวหมักเมาขอให้ลงโทษ ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยมีน้ำเข้าหมักเมาเป็นผิดตาม พ.ร.บ.ภาษีชั้นใน จ.ศ.๑๒๔๘ ม.๓๘ และแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.๒๔๗๗ ม.๘ ปรับ ๑๖๐ บาท

จำเลยอุทธรณ์ ในข้อเท็จจริงและข้อกฎหมาย สำหรับข้อกฎหมายจำเลยอุทธรณ์ว่าโจทก์ฟ้องว่าจำเลยขายน้ำข้าวหมักเมา ทางพิจารณาได้ความว่าจำเลยมิไว้เท่านั้น จะลงโทษจำเลยไม่ได้ ตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๑๙๒ วรรค ๒

ศาลอุทธรณ์ตัดสินยกฟ้องโจทก์ โดยอาศัยข้อเท็จจริง และไม่วินิจฉัยข้อกฎหมายเลย

ศาลฎีกาฟังขอ้เท็จจริงยืนตามศาลชั้นต้น และวินิจฉัยข้อกฎหมายในอุทธรณ์ของจำเลยว่าการจะขายก็ต้องมีอยู่ก่อนจึงจะขายได้ โดยปริยายก็ต้องถือว่าโจทก์ฟ้องว่ามีด้วยและโจทก์ก็ฟ้องอ้างมาตราในเรื่องมีมาด้วย จึงลงโทษได้ พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น