คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1261/2500

ผู้ตายเป็นผู้ก่อเหตุระรานจำเลยโดยแสดงวาจาท้าทายจะทำร้ายพร้อมทั้งมีมีดดาบขยับอยู่ในมือรุกประชิดจำเลยเข้าไปทุกที จำเลยก็ได้แต่ถอยหลังไปทางเรือน เมื่อเป็นการจวนตัวใกล้อันตรายจากผู้ตายเต็มทีเช่นนี้ จำเลยจึงใช้มีดขอฟันผู้ตายไปเพียงทีเดียว ผู้ตายถึงตายเป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

ได้ความว่านายปาน (ผู้ตาย) เป็นผู้ก่อเหตุระรานจำเลย โดยแสดงวาจาท้าทายจะทำร้าย พร้อมทั้งมีมีดขยับอยู่ในมือรุกประชิดจำเลยเข้าไปทุกที จำเลยก็ได้แต่ถอยหลังไปทางเรือนนายแก่นโดยมิรู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างหลังนั้น เมื่อเป็นการจวนตัวใกล้อันตรายจากนายปานเต็มทีเช่นนี้ จำเลยจึงใช้มีดขอฟันนายปานไปเพียงทีเดียวนายปานตาย

ศาลจังหวัดสระบุรีวินิจฉัยว่า นายปานไปหาเรื่องและชวนให้จำเลยต่อสู้ นายปานถือมีดดาบอยู่ แต่ยังไม่ได้ยกขึ้นฟันจำเลย การที่จำเลยฟันนายปาน เป็นเรื่องจำเลยรับคำท้า จึงเรียกไม่ได้ว่าเป็นการป้องกันตัวโดยชอบด้วยกฎหมาย แม้จำเลยฟันเพียงครั้งเดียว ก็ฟังได้ว่าเป็นการฆ่าคนโดยเจตนา เพราะมีดขอที่จำเลยใช้เป็นมีดขนาดใหญ่และยาว พิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 249 จำคุก 15 ปี ลดตาม มาตรา 59 หนึ่งในสาม คงจำคุก10 ปี มีดของกลางริบ

ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์โดยกลับศาลชั้นต้น ให้ยกฟ้องโจทก์

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงดังกล่าวข้างต้น แล้ววินิจฉัยว่า เป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ