คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1261/2500

ผู้ตายเป็นผู้ก่อเหตุระรานจำเลย โดยแสดงวาจาท้าทายจะทำร้าย พร้อมทั้งมีมีดดาบขยับอยู่ในมือรุกประชิดจำเลยเข้าไปทุกทีจำเลยก็ได้แต่ถอยหลังไปทางเรือนเมื่อเป็นการจวนตัวใกล้อันตรายจากผู้ตายเต็มทีเช่นนี้ จำเลยจึงใช้มีดขอฟันผู้ตายไปเพียงทีเดียว ผู้ตายถึงตาย เป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ

เรื่อง ฆ่าคนตายโดยเจตนา

ได้ความว่านายปาน (ผู้ตาย) เป็นผู้ก่อเหตุระรานจำเลย โดยแสดงวาจาท้าทายจะทำร้าย พร้อมทั้งมีมีดขยับอยู่ในมือรุกประชิดจำเลยเข้าไปทุกที จำเลยก็ได้แต่ถอยหลังไปทางเรือนนายแก่นโดยมิรู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างหลังนั้น เมื่อเป็นการจวนตัว ใกล้อันตรายจากนายปาน เต็มทีเช่นนี้ จำเลยจึงใช้มีดขอฟันนายปานไปเพียงทีเดียว นายปานตาย

ศาลจังหวัดสระบุรีวินิจฉัยว่า นายปานไปหาเรื่องและชวนให้จำเลยต่อสู้ นายปานถือมีดดาบอยู่ แต่ยังไม่ได้ยกขึ้นฟันจำเลย การที่จำเลยฟันนายปาน เป็นเรื่องจำเลยรับคำท้า จึงเรียกไม่ได้ว่าเป็นการป้องกันตัวโดยชอบด้วยกฎหมาย แม้จำเลยฟันเพียงครั้งเดียว ก็ฟังได้ว่าเป็นการฆ่าคนโดยเจตนา เพราะมีดขอที่จำเลยใช้เป็นมีดขนาดใหญ่และยาว พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตาม กฎหมายลักษณะอาญา ม.๒๔๙ จำคุก ๑๕ ปี ลดตาม ม.๕๙ หนึ่งในสาม คงจำคุก ๑๐ ปี มีดของกลางริบ

ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์โดยกลับศาลชั้นต้น ให้ยกฟ้องโจทก์

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงดังกล่าวข้างต้น แล้ววินิจฉัยว่า เป็นการป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุ