คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1262/2492

มาตรา 18 ก.ม.ลักษณะอาญานั้นจะมาใช้กับกรณีที่ศาลพิพากษา ให้จำเลยซึ่งทำการลักทรัพย์ คืน หรือใช้ราคาทรัพย์แก่เจ้าทรัพย์ไม่ได้.

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยลักทรัพย์ของนางเอิบไป ขอให้ลงโทษ จำเลยปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้จำคุกจำเลย ๒ ปีตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๒๙๔ วรรคท้าย ให้จำเลยคืนหรือใช้ราคาทรัพย์ ๔๐๒๐ บาทให้แก่เจ้าทรัพย์ ถ้าคืนหรือใช้ไม่ได้ ให้จัดการตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๑๘

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์ฟังมาชอบแล้ว แต่ที่ศาลอุทธรณ์ว่าให้คืนหรือใช้ราคาทรัพย์ไม่ได้ ให้จัดการตามมาตรา ๑๘ ก.ม.ลักษณะอาญายังไม่ถูกต้อง เพราะ ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๙๒ ที่บังคับเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ถูกยกเลิกแล้ว ตาม ป.ม.วิ.อาญามาตรา ๕๐ บัญญัติในเรื่องเช่นนี้ ให้ถือว่าผู้เสียหายเป็นเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาเท่านั้น

พิพากษาแก้ข้อที่ว่า ถ้าคืนหรือใช้ราคาทรัพย์ไม่ได้ให้จัดการตามมาตรา ๑๘ นั้น ให้ยกเสีย นอกนั้นยืน.