คดีนี้โจทก์ฟ้อง จำเลยหาว่าทำร้ายร่างกายตน ขอให้ลงโทษ
ทางพิจารณาได้ความว่านายวาศ นายเวศฝ่ายหนึ่ง กับนายขำ นายเชื่อมอีกฝ่ายหนึ่งมีสาเหตุต่อกันอยู่ก่อน ในวันเกิดเหตุทั้ง ๒ ฝ่ายได้สมัตร์ใจเข้าวิวาทชกต่อยกันมีบาดเจ็บ
ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าผู้สมัคร์ใจเข้าวิวาททำร้ายกันจะถือว่าตนเป็นผู้เสียหายตามประมวล วิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๒๘(๒) ไม่ได้ ฉะนั้นนายวาศ นายเวศโจทก์ก็จึงไม่มีอำนาจฟ้องนายขำ นายเชื่อมจำเลยได้ ฉะเพาะตัวนายชุบจำเลยนั้นศาลอุทธรณ์ฟังว่ามิได้เกี่ยวข้องในการวิวาทรายนี้ด้วย เป็นแต่เข้าไประงับเหตุห้ามปรามเท่านั้น จึงลงโทามิได้
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาตัดสินว่าคดีเรื่องนี้น่าเชื่อว่าต่างสมัคร์ใจวิวาทกัน ที่ศาลอุทธรณ์ฟังว่าเป็นกรณีวิวาทคู่วิวาทวิวาทจะฟ้องกันเองมิได้นั้นชอบแล้ว ส่วนคดีฉะเพาะตัวนายชุบจำเลยเห็นพ้องด้วยศาลอุทธรณ์ จึงพิพากษาให้ยกฎีกา โจทก์ตามศาลอุทธรณ์