คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1277/2499

ในโฉนดมีชื่อของนางหอมพี่น้องของจำเลยเป็นผู้ถือกรรมสิทธิ แต่ข้อเท็จจริงได้ความว่าที่พิพาทบางส่วนในโฉนดนี้จำเลยครอบครองมากว่า 10 ปีแล้ว เมื่อโจทก์ไม่มีพยานหลักฐานว่าจำเลยครอบครองมาโดยอาศัยสิทธิของนางหอมอย่างใดก็ต้องฟังว่าจำเลยครองมาโดยเจตนาเป็นเจ้าของโดยถือว่าบิดามารดายกให้ตามข้อต่อสู้ของจำเลย ๆ จึงได้กรรมสิทธิ

คดีนี้แม้โจทก์จะได้ซื้อกรรมสิทธิที่ดินมาจากนางหอม ได้จดทะเบียนสิทธิและเสียค่าตอบแทน แต่เมื่อได้ความตามคำของโจทก์เองว่าโจทก์ได้เห็นจำเลยทำนาพิพาทตั้งแต่ก่อนโจทก์ซื้อ ประกอบกับพฤติการณ์ที่โจทก์ขอซื้อที่พิพาทจากจำเลยดังได้กล่าวมาดังนี้แล้วต้องฟังว่าโจทก์ทราบอยู่ดีก่อนแล้วว่าจำเลยครอบครองเป็นเจ้าของที่พิพาทอยู่ การได้มาซึ่งที่พิพาทของโจทก์จึงเป็นไปโดยไม่สุจริตจะใช้ยันแก่จำเลยหาได้ไม่

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยได้ขออาศัยทำนาในที่ดินโฉนดที่ ๒๔๓๓ อำเภอพรหมบุรี จังหวัดสิงห์บุรี ของโจทก์ส่วนหนึ่งเนื้อที่ ๔ ไร่ โจทก์ต้องการที่ดินคืนจำเลยไม่ยอมออก จึงขอให้บังคับ

จำเลยต่อสู้ว่าไม่เคยอาศัยที่ดินโจทก์ ที่พิพาทนี้เป็นของบิดามารดายกให้และจำเลยได้ครอบครองโดยสงบและเปิดเผยถือตนเป็นเจ้าของติดต่อกันมา ๔๐ ปีแล้ว

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องและศาลอุทธรณ์ยืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าจริงอยู่ที่ดินโฉนดรายนี้มีชื่อนางหอม เป็นผู้ถือกรรมสิทธิแต่ผู้เดียว และเมื่อนางหอมตายแล้วได้มีการโอนรับมรดกกันต่อมา แต่จำเลยก็ได้ครอบครองที่พิพาทตลอดมา ๔๐ ปี โดยนางหอมกับจำเลยเป็นพี่น้องกัน จำเลยได้ครอบครองที่พิพาทนี้เป็นส่วนสัดไร่ ๆ กับที่ออกโฉนดรายนี้ ทั้งโจทก์ไม่มีพยานว่าจำเลยครอบครองโดยอาศัยอำนาจของนางหอมแต่อย่างใด จึงฟังได้ว่าจำเลยครอบครองมาด้วยอำนาจของตนเองหรือโดยเป็นเจ้าของโดยถือว่าบิดามารดายกให้ ส่วนการที่ออกโฉนดลงชื่อนางหอมแต่ผู้เดียวอาจเพื่อความสดวกไม่อยากเสียค่าธรรมเนียมมาก จำเลยจึงได้กรรมสิทธิในที่พิพาทในทางครอบครอง

แม้โจทก์จะได้ที่รายนี้มาโดยจดทะเบียนสิทธิและเสียค่าตอบแทน แต่ก็ได้ความตามคำของโจทก์เองว่าโจทก์ได้เห็นจำเลยทำนาพิพาทตั้งแต่ก่อนโจทก์ซื้อจากนายถมยสแล้ว ประกอบกับพฤติการณ์ที่โจทก์ขอซื้อที่พิพาทจากจำเลยดังได้กล่าวมา ต้องฟังว่าโจทก์ทราบดีอยู่แล้วว่าจำเลยครอบครองเป็นเจ้าของที่พิพาทอยู่ การได้มาซึ่งที่พิพาทของโจทก์จึงเป็นไปโดยไม่สุจริต จะใช้ยันแก่จำเลยหาได้ไม่

พิพากษายืน