คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1285/2498

การที่โจทก์ใช้ทางพิพาทเดินมาเพียง 6 ปี เท่านั้น (ไม่ถึง 10 ปี) ยังหาทำให้เกิดสิทธิเป็นทางภาระจำยอมไม่

โจทก์ฟ้องขอให้เปิดทางภาระจำยอม จำเลยต่อสู้ว่าไม่มีทางในที่ของจำเลย โจทก์ไม่เคยเดินในที่จำเลย เช่นนี้ก็คือจำเลยปฏิเสธว่าไม่มีทางภาระจำยอมตามฟ้องนั่นเอง เมื่อโจทก์มาสืบว่าได้เดินผ่านที่จำเลยมา 18 ปี ตั้งแต่เข้าอยู่ในที่ที่ซื้อนายปัด จำเลยก็ย่อมนำสืบคัดค้านได้ว่าโจทก์ซื้อและเข้าอยู่ในที่นายปัดเมื่อ 6 ปีมานี้เอง เป็นการสืบหักล้างพยานโจทก์

โจทก์ฟ้องขอให้เปิดทางเดินในที่บ้านของจำเลยเพราะที่ของโจทก์ตกอยู่ในที่ล้อมของที่จำเลยและบุคคลอื่นทุกด้าน โดยอ้างสิทธิทางภาระจำยอม

จำเลยให้การปฏิเสธว่าไม่ใช่ภาระจำยอมโจทก์ใช้ทางสาธารณะโดยผ่านที่ผู้อื่น ไม่มีทางในที่ของจำเลย โจทก์ไม่เคยเดินในที่จำเลย

ศาลชั้นต้นเห็นว่าข้อนำสืบของจำเลยที่ว่าซื้อที่จากนายปัดเมื่อ ๖ ปีมานี้จำเลยไม่ได้ให้การต่อสู้ไว้เป็นการนำสืบนอกข้อต่อสู้ พิพากษาให้จำเลยรื้อรั้วและให้ไปจดทะเบียนเป็นทางภาระจำยอม

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าตามที่จำเลยให้การเป็นการปฏิเสธว่าไม่มีทางภาระจำยอมตามฟ้อง เมื่อโจทก์สืบว่าได้เดินผ่านที่จำเลยมา ๑๘ ปี แต่เข้าอยู่ในที่ดินที่ซื้อนายปัดจำเลยจึงนำสืบคัดค้านหักล้างได้ว่าเพียง ๖ ปี พิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่าเมื่อ (โจทก์) ได้ซื้อที่นายปัดและได้ปลูกเรือนอยู่ โจทก์ได้ใช้ทางวิวาทเดินมา ๖ ปีเท่านั้น ย่อมไม่เกิดสิทธิเป็นทางภาระจำยอมและเห็นพ้องกับศาลอุทธรณ์ว่าการนำสืบของจำเลยถึงข้อที่ว่าโจทก์ซื้อและเข้าอยู่ในที่ของนายปัดเมื่อ ๖ ปีมานี้ จำเลยย่อมสืบได้เป็นการสืบหักล้างพยานโจทก์

จึงพิพากษายืน