คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1286/2481

+พิพาทในเรื่องมฤดกของ+ถือสาสนาอิศลามในจังหวัดสตูลนั้น ย่อมตกอยู่+อำนาจของศาลจังหวัดทูลที่จะพิจารณาพิพากษาการที่มฤดกบางอย่างเป็นอสังหาริมทรัพย์อยู่ในจังหวัดพระนครไม่ทำให้ศาลแพ่งมีอำนาจรับคดีไว้พิจารณาได้ +ารตราของกระทรวงยุตติธรรมที่ 30/4353 มีผลเท่ากับกฎหมายเพราะได้ออกโดยพระบรมราชโองการและยังคงมีผลอยู่จนบัดนี้ เมื่อโจทก์นำฟ้องมายื่นต่อศาลที่ไม่มีอำนาจก็ให้ศาลนั้นคืนฟ้องนั้นไปเพื่อให้ยื่นต่อศาลที่มีเขตต์อำนาจเหนือคดีนั้น

เดิมศาลจังหวัดสตูลได้ตั้งจำเลยเป็นผู้จัดการมฤดกของ ภ.โดยพวกทายาททั้งโจทก์ด้วยยินยอมและตกลงให้ศาลแต่งตั้งจำเลย ต่อมาโจทก์ฟ้องขอให้ศาลแพ่งห้ามไม่ให้จำเลยแบ่งมฤดกที่ดินในพระนครและขอให้ศาลแสดงว่ามฤดกที่ดินดังกล่าวแล้วครแบ่งตามกฎหมายลักษณะมฤดก

ศาลแพ่งตรวจฟ้องและสำเนาคำสั่งของศาลจังหวัดสตูลแล้วสั่งว่าศาลแพ่งไม่มีอำนาจรับฟ้องคดีนี้ไว้พิจารณาเพราะเป็นคดีพิพาทด้วยประเพณีในศาสนาอิศลาม เมื่อโจทก์เห็นว่าผู้จัดการมฤดกจะต้องจัดแบ่งมฤดกอย่างไรก็ชอบที่จะนำคดีไปว่ากล่าวยังศาลจังหวัดสตูล จึงมีคำสั่งให้คืนฟ้องให้โจทก์ไปยื่นให้ถูกศาล

โจทก์อุทธรณ์ฎีกาต่อมา

ศาลฎีกาตัดสินคดีเรื่องนี้เกิดขึ้นในระหว่างผู้ถือสาสนาอิศลามในจังหวัดสตูลศาลจังหวัดจีงมีอำนายเหนือคดีนี้ อำนาจศาลสตูลนั้นเป็นไปตามสารตราของกระทรวงยุตติธรรมซึ่งได้รับพระบรมราชโองการแล้วจึงมีผลเท่ากับกฎหมาย การที่มฤดกบางอย่างอยู่ในจังหวัดพระนครไม่เป็นเหตุจำเลยอำนาจศาลสตูลในเรื่องนี้อย่างใด ศาลแพ่งไม่รับฟ้องชอบแล้ว ยืนตาม