คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 129/2477

วิธีพิจารณาอาญา ฟ้อง.ตัดสิน โจทก์ฟ้องผิดฐานแลอ้างมาตราผิดตามปกติศาลไม่ลงโทษจำเลย เว้นแต่จะปรากฎว่าเป็นความผิดประเภทเดียวกันความผิดฐานทำให้สักขีพะยานสูญหายตาม ม.154 กับความผิดฐานฆ่าคนตายตาม ม.249 แล 250 นั้นเป็นความผิดคนละประเภทกันโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามมาตรา 249-250 ถ้าพิจารณาได้ความว่าจำเลยมีผิดตามมาตรา 154 ดังนี้ศาลไม่ลงโทษจำเลย อำนาจฟ้องโจทก์ฟ้องผิดฐานศาลพิพากษายกฟ้องไม่ตัดสิทธิโจทก์ที่จะฟ้องใหม่ให้ถูกฐาน

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันยิง บ. ตายแลใช้มีดตัดศรีษะขาดจากร่างกายโดยเจตนาจะฆ่าให้ตาย ขอให้ลงโทษตาม ม.๒๔๙-๒๕๐-๖๓ แต่ตามทางพิจารณาได้ความว่า ข. แล ท. เป็นผู้หญิง บ. ตายส่วน ข.เป็นผู้ตัดศีร์ษะศพไปดังนี้ จึงมีปัญหาว่าจะลงโทษ ข.จำเลยฐานทำให้สักขีพะยานสูญหายตามมาตรา ๑๕๔ ได้หรือไม่

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามปกติถ้าโจทก์ฟ้องผิดฐานแลอ้างมาตราผิดศาลไม่ลงโทษ เว้นแต่จะปรากฎว่าเป็นความผิดประเภทเดียวกัน แลเห็นว่าความผิดตามมาตรา ๑๕๔ เป็นความผิดฐานทำให้เสื่อมเสียอำนาจศาล ส่วนความผิดตามมาตรา ๒๔๙ แล ๒๕๐ เป็นความผิดฐานประทุษฐร้ายแก่ชีวิตซึ่งเป็นความผิดคนละประเภทกันฉะนั้นแม้จะฟังว่า ข.ตัดศีร์ษะศพเพื่อทำลายสักขีพะยาน ก็จะลงโทษ ข.จำเลยตามมาตรา ๑๕๔ ไม่ได้ จึงให้ยกข้อหาโจทก์ฉะเพาะตัว ช.จำเลยเสีย แต่ไม่ตัดสิทธิโจทก์ที่จะฟ้องใหม่ให้ถูกฐาน