คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 129/2490

เช่าเคหะทำการค้าเป็นส่วนใหญ่ไม่อยู่ในความควบคุมตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า 2486

ผู้ให้เช่าบอกเลิกสัญญาเช่าโดยชอบแล้ว จึงมีพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า 2489 ดังนี้ จะใช้ พระราชบัญญัติฉบับนี้มาบังคับไม่ได้เพราะการอยู่ในเคหะที่เช่านั้น เป็นการอยู่โดยละเมิด

ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงตามศาลล่างว่า ห้องเช่ารายนี้จำเลยใช้ประกอบการค้าเป็นส่วนใหญ่ หาใช่อยู่อาศัยเป็นส่วนใหญ่ไม่จึงไม่อยู่ในความคุ้มครองแห่งพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน 2486 ส่วนพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฉบับ พ.ศ. 2489 จะนำมาใช้แก่คดีนี้ไม่ได้เพราะออกใช้ภายหลังที่จำเลยละเมิดสิทธิในทรัพย์ของโจทก์ และขัดขืนอยู่โดยไม่มีอำนาจ จึงพิพากษายืนตามคำพิพากษาศาลล่างซึ่งให้ขับไล่จำเลย