คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1291/2512

โจทก์ (ธนาคาร) ตกลงให้จำเลยทำสัญญาเบิกเงินเกินบัญชีจากโจทก์มีข้อสัญญาว่าจำเลยจะชำระดอกเบี้ยรายเดือน. ถ้าไม่ชำระ.ยอมให้เอาดอกเบี้ยทบต้นและจะชำระเงินคืนใน 30เมษายน 2495 ครั้นถึงกำหนดดังกล่าว. โจทก์มีหนังสือไปทวงถามให้ชำระหนี้ สัญญาบัญชีเดินสะพัดจึงสิ้นสุดในวันที่30 เมษายน 2495. หลังจากนั้นโจทก์จะคิดดอกเบี้ยทบต้นอีกไม่ได้.

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยทำสัญญาเบิกเงินเกินบัญชีจากโจทก์ โดยสัญญาว่าจะชำระดอกเบี้ยรายเดือน มิฉะนั้นให้ทบต้นและจะชำระเงินคืนใน30 เมษายน 2495 เมื่อถึงวันดังกล่าวโจทก์ได้มีหนังสือทวงถามจำเลยผ่อนชำระบ้าง ขอให้บังคับให้จำเลยชำระเงินต้นและดอกเบี้ยทบต้นถึงวันฟ้อง 45,803.68 บาท และดอกเบี้ยทบต้นรายเดือนในเงินจำนวนดังกล่าว นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จ จำเลยต่อสู้ข้อหนึ่งว่า สัญญาเบิกเงินเกินบัญชีที่ให้ชำระดอกเบี้ยทบต้นรายเดือนเป็นโมฆะ ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วพิพากษาว่า โจทก์เรียกดอกเบี้ยทบต้นได้ถึง 30 เมษายน 2495 ต่อจากนั้นโจทก์มีสิทธิได้ดอกเบี้ยธรรมดาจนกว่าจำเลยจะชำระเสร็จ โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คู่สัญญามิได้ต่ออายุสัญญาเบิกเงินเกินบัญชี และเมื่อถึงวันที่ 30 เมษายน 2495 ระยะเวลาต่อจากนั้นโจทก์จะคิดดอกเบี้ยทบต้นหาได้ไม่ ศาลล่างพิพากษาชอบแล้ว พิพากษาแก้ (จำนวนดอกเบี้ย).