คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1293/2482

การที่แย่งทรัพย์เอาไปจากตัวเจ้าทรัพย์ได้แล้วนั้นเป็นความผิดฐานชิงทรัพย์สำเร็จแม้ภายหลังใกล้ชิดกันนั้นพวกของเจ้าทรัพย์ไปแย่งเอาคืนมาได้ก็ดี ก็ไม่ทำให้การกระทำนั้นกลายเป็นผิดแต่เพียงพยายามชิงทรัพย์.

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันว่าจำเลยได้กระทำการชิงทรัพย์ พิพากษาให้ลงโทษตามกฎหมายอาญา ม.๓๐๐ จำเลยฎีกา.

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ที่จำเลยค้านว่าถ้าจำเลยจะมีความผิดก็ผิดแต่เพียงฐานพยายามชิงทรัพย์นั้น ข้อนี้ฟังว่า จำเลยได้ทำร้ายเจ้าทรัพย์จนหมดสติและแย่งเอาถุงเงินไปได้แล้ว การแย่งชิงทรัพย์จึงเป็นอันสำเร็จการที่บุตร์เจ้าทรัพย์วิ่งเข้ามาภายหลังและแล้วแย่งเอาถุงเงินคืนมาได้นั้น ไม่กระทำให้ความผิดของจำเลยเป็นฐานพยายามพวกเจ้าทรัพย์จะได้เงินคืนใกล้ชิดกับที่เกิดเหตุหรือไกลกับที่เกิดเหตุก็ดี ไม่ใช่เหตุเกี่ยวข้องกับความผิดของจำเลย คงพิพากษาแก้ศาลล่างฉะเพาะกำหนดโทษ.