คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1295/2503

จำเลยขายข้าวเกินราคาที่ควบคุม ประกาศฉบับที่ 1 ซึ่งออกประกาศโดยอาศัยอำนาจตามความในมาตรา 8 แห่ง พระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควร พ.ศ.2490 ภายหลังที่จำเลยถูกจับและคดีอยู่ในระหว่างพิจารณาของศาล มีประกาศฉบับที่ 2ยกเลิกการควบคุมราคาข้าวดังกล่าว เช่นนี้ ความผิดของจำเลยตามประกาศฉบับที่ 1 ก็ยังคงเป็นความผิดอยู่ ประกาศฉบับที่ 2 ไม่ลบล้างความผิดที่จำเลยได้กระทำไปแล้ว เพราะประกาศฉบับที่ 2 ไม่ใช่เป็นกฎหมายที่ยกเลิกความผิดหรือยกเว้นโทษตามความในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 39(5)(7) ความผิดดังกล่าวของจำเลยจึงยังคงอยู่

ได้ความว่าจำเลยขายข้าวสีรวมราคากิโลกรัมละ 1.50 บาท ฝ่าฝืนประกาศคณะกรรมการส่วนจังหวัดป้องกันการค้ากำไรเกินควรจังหวัดศรีสะเกษ ฉบับที่ 1 พ.ศ. 2501 เรื่องควบคุมราคาและการขนย้ายข้าวลงวันที่ 22 พ.ค. 2501 ซึ่งห้ามขายเกินราคากิโลกรัมละ 1.35 บาทประกาศนี้ออกโดยอาศัยอำนาจตามความในมาตรา 8 แห่งพระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควร พ.ศ. 2490 ต่อมาในระหว่างพิจารณาของศาลมีประกาศคณะกรรมการดังกล่าว ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2501 ยกเลิกการควบคุมราคา คงควบคุมการขนย้ายและให้แจ้งปริมาณและสถานที่เก็บ

จำเลยต่อสู้ว่า ประกาศควบคุมราคาฉบับที่ 1 ได้ถูกยกเลิกภายหลังที่จำเลยถูกจับและคดีอยู่ในระหว่างพิจารณาของศาล ถือว่าประกาศฉบับที่ 2 ยกเลิกความผิดไปด้วยในตัวความผิดของจำเลยจึงถูกยกเลิกไปด้วย

ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลทั้งสอง ว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติป้องกันการค้ากำไรเกินควร พ.ศ. 2490 มาตรา 8, 17, 18ให้ลงโทษตามมาตรา 18 ซึ่งเป็นบทหนัก ปรับ 1,000 บาท ไม่ชำระค่าปรับจัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29, 30

ข้อวินิจฉัยของศาลฎีกามีว่า ประกาศฉบับที่ 2 มีผลเพียงว่าตั้งแต่วันประกาศใช้ฉบับที่ 2 ไม่มีการควบคุมราคาข้าวต่อไปปล่อยให้มีการขายกันโดยเสรี ส่วนผู้ที่ได้กระทำผิดตามประกาศฉบับที่ 1 แล้วนั้น ก็ยังคงมีความผิดอยู่ ประกาศฉบับที่ 2 ไม่ลบล้างความผิดที่จำเลยได้กระทำไปแล้ว ประกาศนี้ไม่ใช่เป็นกฎหมายที่ยกเลิกความผิดหรือยกเว้นโทษตามความในประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 39(5) (7) ความผิดของจำเลยจึงยังคงอยู่